Bronisław Jakubowski
- Zobacz też:
![]() | |
Data i miejsce urodzenia |
22 sierpnia 1896 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Lata służby | |
Siły zbrojne | |
Formacja | |
Jednostki |
2 pułk piechoty, |
Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa, |
Odznaczenia | |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
Bronisław Marian Jakubowski (ur. 22 sierpnia 1896 w Rozwadowie, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – kapitan intendent Wojska Polskiego, kawaler Krzyża Walecznych, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w rodzinie Michała i Marii z Hilbów. Absolwent szkoły powszechnej i gimnazjum w Kołomyi. Członek drużyn skautowych i „Strzelca”. Od sierpnia 1914 w Legionach Polskich. Wcielony do 2 pułku piechoty. Uczestnik kampanii karpackiej. Po ukończył kursu podchorążych Legionów Polskich w 1915, skierowany do c. i k. 50 pułku piechoty jako tłumacz. Po kryzysie przysięgowym, jako poddany austriacki, wcielony do armii austriackiej i wysłany na front włoski. Dostał się do niewoli. Wraz z innymi Polakami wstąpił do 6 pułku piechoty im. Zawiszy Czarnego Armii gen. Hallera w La Mandria di Chivasso pod Turynem. Wraz z pułkiem przybył do Francji, a w czerwcu 1919 roku do kraju. W składzie pułku przemianowanego na 45 pułk Strzelców Kresowych uczestniczył w walkach z bolszewikami na froncie podolskim, m.in. zajęciu Kijowa.
W okresie międzywojennym pozostał w wojsku. Służył początkowo w Ministerstwie Spraw Wojskowych. Wysłany w 1922 na kurs do Szkoły Podchorążych w Grudziądzu. Po jego ukończeniu został awansowany do stopnia podporucznika i skierowany do 1 pułku piechoty Legionów w Wilnie. W latach 1923–1925 służył w 41 pułku piechoty w Suwałkach jako oficer kompanii i oficer administracyjny. 1 stycznia 1925 roku otrzymał awans do stopnia porucznika. W latach 1925-1926 był młodszym oficerem i oficerem administracji koszar w 28 pułku Strzelców Kaniowskich w Łodzi. Od 1926 roku służył w 74 Górnośląskim pułku piechoty w Lublińcu jako oficer kompanii (był w 1928[1] i 1934)[2]. W 1937 roku został płatnikiem w Szkole Podchorążych dla Podoficerów w Bydgoszczy[3]. Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1939 i 138. lokatą w korpusie oficerów intendentów, grupa intendentów[4]. Przed wybuchem wojny był płatnikiem batalionu Korpusu Ochrony Pogranicza „Słobódka II”. 24 sierpnia 1939 roku batalion wszedł w skład 3 pułku piechoty KOP, sformowanego w trybie mobilizacji alarmowej.
We wrześniu 1939 walczył z Niemcami na Suwalszczyźnie w składzie SGO „Narew”. 13 września 3 pułk KOP został przesunięty w rejon Równego i Kostopola na Wołyniu. W dniach 21–22 września Jakubowski brał udział w walkach z Armią Czerwoną w rejonie wsi Borowicze. Następnego dnia w rejonie wsi Radoszyn jego pułk skapitulował po walce z oddziałami sowieckimi a on sam dostał się do niewoli. Po wzięciu do niewoli osadzono go w obozie NKWD w Kozielsku. Według stanu na grudzień 1939 był jeńcem obozu kozielskiego[5]. Między 15 a 17 kwietnia 1940 przekazany do dyspozycji naczelnika smoleńskiego obwodu NKWD – lista wywózkowa nr 032/1 z 14.04.1940 roku, pozycja 56[6]. Został zamordowany między 16 a 19 kwietnia 1940 przez NKWD w lesie katyńskim[5]. Zidentyfikowany podczas ekshumacji prowadzonej przez Niemców w 1943, zapis w dzienniku ekshumacji pod datą 24.05.1943. Figuruje na liście AM-243-2904 i liście Komisji Technicznej PCK pod numerem 02904. Przy szczątkach znaleziono: zaświadczenie ze szpitala polowego, świadectwo szczepień obozowych, medalik z łańcuszkiem, modlitewnik[7]. Nazwisko Jakubowskiego znajduje się na liście ofiar (pod nr 2904) opublikowanej w Gońcu Krakowskim nr 153 i w Nowym Kurierze Warszawskim nr 156 z 1943 (pod nr 02904). Krewni do 1947 poszukiwali informacji przez Biuro Informacji i Badań Polskiego Czerwonego Krzyża w Warszawie.
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Żonaty, miał syna[5].
Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]
- Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło decyzją Nr 439/MON z 5 października 2007 awansował go pośmiertnie na stopnień. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości "Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów".
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (nr 14384) – zbiorowe, pośmiertne odznaczenie żołnierzy polskich zamordowanych w Katyniu i innych nieznanych miejscach kaźni, nadane przez Prezydenta RP na Uchodźstwie profesora Stanisława Ostrowskiego (11 listopada 1976)
- Krzyż Kampanii Wrześniowej – zbiorowe, pośmiertne odznaczenie pamiątkowe wszystkich ofiar zbrodni katyńskiej (1 stycznia 1986)
Awanse[edytuj | edytuj kod]
- podporucznik – 1922
- porucznik – 1925
- kapitan – 1939
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Walecznych[2][8]
- Medal Niepodległości – 3 czerwca 1933 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[9]
- Srebrny Krzyż Zasługi - 1938
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918-1921 "Polska Swemu Obrońcy"
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Medal Waleczności
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rocznik Oficerski, Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928, s. 88, 270 .
- ↑ a b Rocznik Oficerski, Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934, s. 103, 602 .
- ↑ Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, 2000, s. 219 .
- ↑ Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 500.
- ↑ a b c УБИТЫ В КАТЫНИ, Moskwa 2015, s. 863 .
- ↑ Jędrzej Tucholski , Mord w Katyniu, 1991, s. 121 .
- ↑ Auswaertiges Amt - Amtliches Material Zum Massenmord Von Katyn, 1943, s. 243 .
- ↑ Według Rocznika Oficerskiego z 1928 odznaczony Krzyżem Walecznych został dwukrotnie.
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 131, poz. 172.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
- УБИТЫ В КАТЫНИ, Москва Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья» 2015, ISBN 978-5-78700-123-5.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Auswaertiges Amt - Amtliches Material Zum Massenmord Von Katyn, Berlin 1943.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2003. ISBN 83-7188-691-8.
- Jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (kampania wrześniowa)
- Ludzie urodzeni w Rozwadowie (Stalowa Wola)
- Obrońcy Polski przed agresją ZSRR (1939)
- Żołnierze II Brygady Legionów Polskich
- Polacy – żołnierze Cesarskiej i Królewskiej Armii w I wojnie światowej
- Żołnierze Armii Polskiej we Francji 1917–1919
- Kapitanowie intendenci II Rzeczypospolitej
- Porucznicy piechoty II Rzeczypospolitej
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Oficerowie intendenci Korpusu Ochrony Pogranicza
- Uczestnicy kampanii wrześniowej (strona polska)
- Odznaczeni Medalem Niepodległości
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (dwukrotnie)
- Odznaczeni Srebrnym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918–1921
- Odznaczeni Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Oficerowie 74 Górnośląskiego Pułku Piechoty
- Polacy odznaczeni Medalem Waleczności
- Oficerowie Wojska Polskiego zamordowani w Katyniu
- Pochowani na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu
- Urodzeni w 1896
- Zmarli w 1940
- Oficerowie 41 Suwalskiego Pułku Piechoty
- Oficerowie 28 Pułku Strzelców Kaniowskich