Bronisław Kaper

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bronisław Kaper
Data i miejsce urodzenia

5 lutego 1902
Warszawa

Data i miejsce śmierci

26 kwietnia 1983
Los Angeles, USA

Zawód

kompozytor

Bronisław Kaper (ur. 5 lutego 1902 w Warszawie, zm. 26 kwietnia 1983 w Los Angeles, USA) – polski kompozytor żydowskiego pochodzenia, głównie muzyki filmowej i teatralnej, laureat Oscara (1954) za ścieżkę dźwiękową do filmu Lili (1953).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1919 zdał maturę w gimnazjum im. Stanisława Staszica w Warszawie[1]. Za namową ojca rozpoczął studia prawnicze, ale ich nie ukończył (według Czajki został relegowany za wszczęcie bójki w jej obronie - kiedy na uczelni została słownie zaatakowana przez antysemitę[2]).

Studiował następnie w Warszawskim Konserwatorium w klasie fortepianu i kompozycji, następnie ukończył jedną z uczelni muzycznych w Berlinie. Jeszcze w czasie studiów zaczął komponować muzykę dla warszawskich kabaretów. W Niemczech zainteresował się filmem i to jemu poświęcił resztę zawodowego życia. W 1933, po dojściu do władzy Hitlera, wyemigrował do Paryża, gdzie został odkryty przez Louisa B. Mayera, szefa wytwórni filmowej MGM, którego zachwyciła kompozycja „Ninon”, wykonywana przez Jana Kiepurę. Jeszcze w tym samym roku Mayer podpisał kontrakt z Kaperem. Ich owocna współpraca trwała 28 lat.[3] W Hollywood skomponował ilustracje muzyczne do blisko 150 filmów. Był czterokrotnie nominowany do Oscara, nagrodę zdobywając raz, w 1954, za muzykę do musicalu Lili w reżyserii Charlesa Waltersa. Pracował również na Broadwayu.

W czasie, kiedy był członkiem Amerykańskiej Akademii Filmowej, przyczynił się do dostrzeżenia polskiego kina w Stanach Zjednoczonych, co bezpośrednio przełożyło się na liczbę nominacji do Oscara w latach 60. i 70.

Był współtwórcą musicalu Polonaise opartego na motywach muzyki Fryderyka Chopina. W rolach głównych wystąpiło małżeństwo – Jan Kiepura i Mártha Eggerth.

Kaper dziś jest głównie pamiętany jako twórca jazzowych standardów, szczególnie dwóch o światowym zasięgu: „On Green Dolphin Street” i „Invitation”. Pierwszy skomponowany został przez Kapera w roku 1947 (słowa napisał Ned Washington), jako główny temat do filmu MGM pod tytułem “Green Dolphin Street”, stał się światowym szlagierem. Spopularyzował go Miles Davis. Drugi utwór powstał w 1950, jako temat do filmu A Life of Her Own, ale rozgłos zyskał dwa lata później, już ze słowami Paula Webstera, jako... główny temat do filmu pod tym samym tytułem (Invitation, 1952). O klasie kompozycji świadczy, jak wielu wybitnych muzyków interpretowało ten temat: w 1958 roku sięgnął poń John Coltrane (nagranie ukazało się cztery lata później, na płycie "Standard Coltrane"), nagrywali go także Joe Henderson, George Benson, Pat Metheny i inni. Z kolei w 1962 Kaper nominowany został do Oscara za muzykę do filmu Bunt na Bounty, zaś główny motyw „Follow Me” stał się kolejnym standardem światowej muzyki rozrywkowej.

Wybrana twórczość[edytuj | edytuj kod]

Nagrody i nominacje[edytuj | edytuj kod]

  • 1941 – nominacja do Oscara za muzykę do Czekoladowego żołnierza (wspólnie z Herbertem Stothartem)
  • 1953 – Oscar za muzykę do musicalu Lili
  • 1962 – nominacja do Oscara za muzykę do filmu Bunt na Bounty
  • 1962 – nominacja do Oscara za piosenkę Follow Me do filmu Bunt na Bounty

Pisownia imienia i nazwiska[edytuj | edytuj kod]

Urząd imigracyjny USA popełnił błąd w zapisie pisowni imienia Kapera, odczytując literę „w” w imieniu jako „u”. Dlatego w źródłach pojawia się dość często nieprawidłowy zapis Bronislau Kaper. Spotyka się także zapis Bronislaw Kapper, Benjamin Kapper, jak też pseudonim Edward Kane[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Szkoła im. Stanisława Staszica w Warszawie 1906-1950
  2. ↑ Czajka (Izabela Stachowicz), Małżeństwo po raz pierwszy, wyd. I, Warszawa: Czytelnik, 1962, s. 92-94.
  3. ↑ Dagmara Romanowska: Polskie potyczki z Oscarem. [dostęp 2012-02-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2004-09-21)].
  4. ↑ Bronislaw Kaper. [dostęp 2012-02-10]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Wolański R., Leksykon Polskiej Muzyki Rozrywkowej, Warszawa 1995, Agencja Wydawnicza MOREX, ISBN 83-86848-05-7, tu hasło Kaper Bronisław, s. 85.
  • Szkoła im. Stanisława Staszica w Warszawie 1906-1950. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1988, s. 500. ISBN 83-06-01691-2.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Nagroda Akademii Filmowej za najlepszą muzykę
1934-1939
1940-1949
1950-1959
1960-1969
1970-1979
1980-1989
1990-1999
2000-2009
2010-2019
2020-2029
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Bronisław_Kaper&oldid=67091106”