Bronisław Majewski (generał)
| ||
![]() | ||
generał lekarz | ||
Data i miejsce urodzenia | 4 października 1853 Lwów | |
Data i miejsce śmierci | 15 lipca 1934 Przemyśl | |
Przebieg służby | ||
Lata służby | 1876-1918 | |
Siły zbrojne | cesarska i królewska Armia Wojsko Polskie | |
Jednostki | 2 Armia 1 Armia | |
Stanowiska | szefa sanitarny armii | |
Główne wojny i bitwy | I wojna światowa | |
Odznaczenia | ||
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
Bronisław Majewski (ur. 4 października 1853 we Lwowie, zm. 15 lipca 1934 w Przemyślu) – generał lekarz cesarskiej i królewskiej armii i Wojska Polskiego.
Spis treści
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się we Lwowie, w rodzinie Adama i Teodory z Orłowskich[1]. W 1872 zdał egzamin dojrzałości w Gimnazjum Polskim (bernardyńskim) we Lwowie (absolwentami zostali wówczas także Michał Rembacz, Józef Wiktor)[2]. Wstąpił na Wydział Medyczny Uniwersytetu Wiedeńskiego. W trakcie studiów związał się z wojskową służbą zdrowia. W latach 1877–78 uczestniczył w wojnie serbsko-tureckiej m.in. jako dowódca szpitala polowego w Kruševacu.
28 czerwca 1881 uzyskał dyplom ukończenia studiów, a 1 marca 1882 uzyskał status starszego lekarza służby czynnej. Służył w garnizonach w Sarajewie, Tuzli, Kiseljaku i Fočy. W 1883 przeniesiony do 1 pułku inżynieryjnego w Krakowie, awansował na lekarza pułkowego II klasy (1884). Odbył praktykę w klinice chirurgicznej Uniwersytetu Jagiellońskiego u prof. Mikulicza. W 1888 przeniesiony do 2 pułku inżynieryjnego w Twierdzy Przemyśl, rok później awansował na lekarza pułkowego I klasy, a następnie na lekarza sztabowego, starszego lekarza sztabowego drugiej klasy (1902), starszego lekarza sztabowego pierwszej klasy (1907). W Przemyślu był kierownikiem kursów dla chirurgów garnizonowych, a także nauczycielem języka rosyjskiego w korpusie oficerskim. W latach 1893-1907 pełnił funkcję ordynatora szpitala garnizonowego nr 3 (ul. Słowackiego), a od 11 kwietnia 1907 komendanta. 1 listopada 1909 został szefem służby zdrowia X Korpusu. 1 maja 1912 awansowany na generała lekarza sztabowego.
W czasie I wojny światowej pełnił funkcję szefa sanitarnego i naczelnego chirurga 2 i 1 Armii[3]. 1 października 1915 na własną prośbę przeszedł w stan spoczynku, w związku z nie otrzymanym awansem na szefa korpusu lekarzy austro-węgierskich sił zbrojnych. 28 października tego roku powołany do służby czynnej, służył w rezerwowych szpitalach na terenie Czech.
4 października 1918 zgłosił się do formującego się Wojska Polskiego. W 1919 został przyjęty w stopniu generała podporucznika lekarza rezerwy. W czasie wojny z bolszewikami oddał się do dyspozycji szefa sanitarnego Dowództwa Okręgu Generalnego „Lwów”[3]. Do śmierci praktykował i mieszkał w Przemyślu (przy ul. Puszkina 18).
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Komandor z Gwiazdą Orderu Franciszka Józefa (1915)[4]
- Krzyż Kawalerski Orderu Korony Żelaznej (1911)
- Krzyż Kawalerski Orderu Franciszka Józefa (1907)
- Złoty Krzyż Zasługi Cywilnej z Koroną
- Odznaka Honorowa Czerwonego Krzyża (niem. Ehrenzeichen vom Roten Kreuz) z dekoracją wojenną
- Medal Waleczności (niem.Tapferkeitsmedaille)
- Signum Laudis (niem. Militärverdienstmedaille)
- Odznaka za Służbę Wojskową (25 lat)
- Krzyż Jubileuszowy 1908
- Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913
- Krzyż Mariański
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Stawecki 1994 ↓, s. 208.
- ↑ Kronika. Zjazd koleżeński byłych maturzystów gimnazyum polskiego z r. 1872. „Słowo Polskie”, s. 2, Nr 155 z 7 lipca 1897.
- ↑ a b Encyklopedia Wojskowa 1935 ↓, s. 301.
- ↑ Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie. Wiedeń: 1818, s. 163
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Encyklopedia Wojskowa. Otton Laskowski (red.). T. V: Lehwaldt – Obrączka kostna. Warszawa: Towarzystwo Wiedzy Wojskowej i Wojskowy Instytut Naukowo-Oświatowy, 1935.
- Jan Rydel: W służbie cesarza i króla: generałowie i admirałowie narodowości polskiej w siłach zbrojnych Austro-Węgier w latach 1868-1918. Kraków: Księgarnia Akademicka, 2001. ISBN 83-7188-235-1.
- Piotr Stawecki: Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994. ISBN 83-11-08262-6.
- Absolwenci Uniwersytetu Wiedeńskiego
- Generałowie brygady II Rzeczypospolitej
- Oficerowie zdrowia II Rzeczypospolitej
- Pochowani na Cmentarzu Głównym w Przemyślu
- Polacy odznaczeni Orderem Franciszka Józefa
- Polacy odznaczeni Orderem Korony Żelaznej
- Polacy odznaczeni Krzyżem Zasługi Cywilnej
- Polacy odznaczeni Medalem Waleczności
- Polacy odznaczeni Krzyżem Pamiątkowym Mobilizacji 1912–1913
- Polacy odznaczeni Odznaką Honorową Czerwonego Krzyża (Austria)
- Polacy odznaczeni Odznaką za Służbę Wojskową (Austria)
- Polacy – generałowie armii austro-węgierskiej
- Polacy – żołnierze Cesarskiej i Królewskiej Armii w I wojnie światowej
- Urodzeni w 1853
- Wojskowi związani z Przemyślem
- Zmarli w 1934