Brynica (województwo świętokrzyskie)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Brynica
wieś
Państwo

 Polska

Województwo

 świętokrzyskie

Powiat

kielecki

Gmina

Piekoszów

Liczba ludności (2020)

1188[2]

Strefa numeracyjna

41

Kod pocztowy

26-065[3]

Tablice rejestracyjne

TKI

SIMC

0261284[4]

Położenie na mapie gminy Piekoszów
Mapa konturowa gminy Piekoszów, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Brynica”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Brynica”
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego
Mapa konturowa województwa świętokrzyskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Brynica”
Położenie na mapie powiatu kieleckiego
Mapa konturowa powiatu kieleckiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Brynica”
Ziemia50°54′12″N 20°30′27″E/50,903333 20,507500[1]

Brynicawieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie kieleckim, w gminie Piekoszów[5][4].

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.

Jeszcze w 1540 r. Brynica znajdowała się w posiadaniu Hieronima Odrowąża[6]. W 1827 r. było tu 28 domów i 159 mieszkańców[7].

W Brynicy funkcjonuje publiczna szkoła podstawowa. Dojazd z Kielc zapewniają autobusy komunikacji miejskiej linii 18.

Części miejscowości[edytuj | edytuj kod]

Integralne części wsi Brynica[5][4]
SIMC Nazwa Rodzaj
0261290 Nad Rzeką część wsi
0261309 Pastwiska część wsi
0261315 Ukraina część wsi
0261321 Wymysłów przysiółek
0261338 Zagórcze przysiółek

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 10712
  2. Raport o stanie gminy w roku 2020. Stan ludności 31.12.2020 str. 7 [dostęp 2022-03-16]
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 91 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. a b c TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-11-18].
  5. a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  6. Według informacji ze strony https://web.archive.org/web/20071117123509/http://krystyna_lagierska.republika.pl/piekoszow.html.
  7. Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski, „Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich”, Warszawa 1880, Tom I, strony 394 do 395.