Brzóza Stadnicka
50°12′03″N 22°17′21″E/50,200833 22,289167
| Artykuł |
50°12′3″N 22°17′21″E |
|---|---|
| - błąd |
39 m |
| WD |
50°12'N, 22°17'E, 50°11'58.74"N, 22°16'56.39"E |
| - błąd |
2325 m |
| Odległość |
449 m |
| wieś | |
 Spichlerz-magazyn gorzelniany w Brzózie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2021) |
1158[1] |
| Strefa numeracyjna |
17 |
| Kod pocztowy |
37-110[2] |
| Tablice rejestracyjne |
RLA |
| SIMC |
0667678[3] |
Położenie na mapie gminy Żołynia  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa podkarpackiego  | |
Położenie na mapie powiatu łańcuckiego  | |
| 50°12′03″N 22°17′21″E/50,200833 22,289167
| |
Brzóza Stadnicka – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie łańcuckim, w gminie Żołynia[3].
W latach 1954-1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Brzoza Stadnicka. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa rzeszowskiego.
Części wsi[edytuj | edytuj kod]
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0667684 | Dół | część wsi |
| 0667690 | Góra | część wsi |
| 0667709 | Podgóry | część wsi |
| 1042609 | Podkudłacz | część wsi |
Geografia[edytuj | edytuj kod]
Brzóza Stadnicka leży w Kotlinie Sandomierskiej. Przed wiekami tereny te wchodziły w skład Puszczy Sandomierskiej. Jej pozostałością są dziś kompleksy leśne, z których najciekawszym zachowanym fragmentem są Lasy Julińskie. Obecnie należą one do obszarów chronionych. W 1992 r. na mocy rozporządzenia wojewody rzeszowskiego utworzono tu Brzóźniański Obszar Chronionego Krajobrazu liczący ok. 190 ha.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Prawdopodobnie ze względu na położenie wśród brzozowych lasów, osada, która tu powstała w XVI wieku, otrzymała nazwę Brzoza (Brzozówka). Pierwsza wzmianka o jej istnieniu znajduje się w spisie poborowym z 1578 roku. Prawdopodobnie lokowali ją ówcześni dziedzice Łańcuta – Krzysztof Pilecki z żoną Anną z Sienna. W tekstach źródłowych można też spotkać inną nazwę osady Stadniki.
Brzóza Stadnicka wchodziła w skład żołyńskiego klucza dóbr łańcuckich. Po Pileckich wieś dzierżyli kolejno: Stadniccy (1585–1629), Lubomirscy i na końcu Potoccy (po roku 1809). Drugi człon nazwy Stadnicka nie pochodzi więc od nazwiska założycieli. Wprowadzono go później, dla rozróżnienia z Brzozą Królewską, wsią należącą do starostwa leżajskiego.
Za czasów Potockich w I połowie XIX w. powstał we wsi folwark. Przy folwarku wybudowano gorzelnię i młyn wodny. Do dziś przetrwał spichlerz-magazyn gorzelniany wybudowany w latach 1843–1845.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Wieś Brzóza Stadnicka w liczbach, Polska w liczbach [dostęp 2023-03-01] (pol.), liczba ludności w oparciu o dane GUS.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 100 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b c TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-11-18].
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Stanisław Kłos – Podkarpackie – przewodnik, wyd. "Bosz" 2005
- Opracowanie Magdaleny Kątnik-Kowalskiej z Gminnego Ośrodka Kultury w Żołyni
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Brzóza Stadnicka, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 423.
- Siedziba gminy: Żołynia
| Wsie | |
|---|---|
| Osada | |
| Części wsi |
|
| Przysiółki wsi |
