Brzeźno Lęborskie (gromada)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Brzeźno Lęborskie
gromada
1954–1960
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

gdańskie

Powiat

lęborski

Data powstania

5 października 1954

Data likwidacji

1 stycznia 1960

Siedziba

Brzeźno Lęborskie

Szczegółowy podział administracyjny (1954)
Liczba sołectw

6

Liczba reprezentantów
Liczba członków GRN (1954)

11

brak współrzędnych

Brzeźno Lęborskie – dawna gromada, czyli najmniejsza jednostka podziału terytorialnego Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w latach 1954–1972.

Gromady, z gromadzkimi radami narodowymi (GRN) jako organami władzy najniższego stopnia na wsi, funkcjonowały od reformy reorganizującej administrację wiejską przeprowadzonej jesienią 1954[1] do momentu ich zniesienia z dniem 1 stycznia 1973[2], tym samym wypierając organizację gminną w latach 1954–1972[3][4].

Gromadę Brzeźno Lęborskie z siedzibą GRN w Brzeźnie Lęborskim utworzono – jako jedną z 8759 gromad na obszarze Polski[3] – w powiecie lęborskim w woj. gdańskim na mocy uchwały nr 20/III/54 WRN w Gdańsku z dnia 5 października 1954. W skład jednostki weszły obszary dotychczasowych gromad[5] Chrzanowo, Pużyce, Świchowo, Wysokie i Brzeźno Lęborskie ze zniesionej gminy Łęczyce oraz obszar dotychczasowej gromady Salino ze zniesionej gminy Gniewino w tymże powiecie[6]. Dla gromady ustalono 11 członków gromadzkiej rady narodowej[7].

31 grudnia 1959 z gromady Brzeźno Lęborskie wyłączono miejscowości Salino i Rechcinko, włączając je do gromady Gniewino w powiecie wejherowskim w tymże województwie[8].

Dzień później, 1 stycznia 1960, gromadę zniesiono, a jej pozostały obszar (miejscowości Brzeźno Lęborskie, Pużycki Młyn, Pużyce, Świchowo, Wódka, Dąbrowa Brzezińska, Żurawiec, Zolnica i Chrzanowo) włączono do gromady Łęczyce w powiecie lęborskim[9].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Dz.U. z 1954 r. nr 43, poz. 191
  2. Dz.U. z 1972 r. nr 49, poz. 312
  3. a b Podział administracyjny Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Warszawa: Urząd Rady Ministrów – Biuro do spraw Prezydiów Rad Narodowych, 1956.
  4. Mała Encyklopedia Powszechna PWN. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1959.
  5. Gromady istniały także po II wojnie światowej jako jednostka pomocnicza gmin.
  6. Uchwała Nr 20/III/54 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku z dnia 5 października 1954 r. w sprawie podziału na nowe gromady powiatu lęborskiego; w ramach Zarządzenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku z dnia 22 listopada 1954 r. w sprawie ogłoszenia uchwał Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku z dnia 5 października 1954 r., dotyczących reformy podziału administracyjnego wsi (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Olsztynie z dnia 30 listopada 1954 r., Nr. 16, Poz. 91)
  7. Uchwała Nr 177/XLIII/54 Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Lęborku z dnia 4 października 1954 r. w sprawie ustalenia liczby członków gromadzkich rad narodowych (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku z dnia 7 października 1954 r., Nr. 14, Poz. 75)
  8. Dz.U. z 1959 r. nr 63, poz. 376
  9. Uchwała Nr 8/IX/58 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku z dnia 9 kwietnia 1959 r. w sprawie zniesienia i utworzenia niektórych gromad w powiatach województwa gdańskiego (zatwierdzona uchwałą Nr 451/59 Rady Ministrów z dn. 19 listopada 1959 r.) (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku z dnia 24 grudnia 1959 r., Nr. 7, Poz. 56)