Brzescy herbu Bończa

Brzescy herbu Bończa – polska rodzina szlachecka.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Rodzina Brzeskich, pieczętująca się herbem Bończa, pochodzi z Małopolski. Była odnogą senatorskiej rodziny Kunickich, która pisała się z Kunic Wielkich w woj. sandomierskiego i od XV w. wydała wiele znaczących osób w województwach: krakowskim, lubelskim, czernihowskim i ziemi chełmskiej.

Rodzina Brzeskich, która używała również przydomek Bończa, swe nazwisko wzięła od majątku Brzesko, ale jeszcze w XV i XVI stuleciach dziedziczyła na części Kunic. Z nich Jan i Ludwik podpisali elekcję króla Jana III Sobieskiego. Ignacy Bończa Brzeski był w latach 1778-1780 burgrabią grodzkim kowalskim.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Kasper Niesiecki, Herbarz polski, t. II, Lipsk 1839, s. 326.
Adam Boniecki, Herbarz polski, t. II, s. 166, t. XIII, s. 183-190.
Seweryn Uruski, Rodzina. Herbarz szlachty polskiej, t. II, Warszawa 1905, s. 23.