Brzoza Ermana
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| ||
| ||
| Systematyka[1] | ||
| Domena | eukarionty | |
| Królestwo | rośliny | |
| Klad | rośliny naczyniowe | |
| Klad | rośliny nasienne | |
| Klasa | okrytonasienne | |
| Klad | różowe | |
| Rząd | bukowce | |
| Rodzina | brzozowate | |
| Rodzaj | brzoza | |
| Nazwa systematyczna | ||
| Betula ermanii Cham. Linnaea VI 537,t.6.fig.D,1837 | ||
| Synonimy | ||
|
Betula ulmifolia Reg. | ||
Brzoza Ermana (Betula ermanii Cham.) – gatunek drzewa z rodzina brzozowatych (Betulaceae Gray). Występuje w stanie dzikim w północno-wschodniej Azji (Kamczatka, Sachalin, część Syberii, Hokkaido, Honsiu, Sikoku, Korea, Chiny)[2].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
- Pokrój
- Drzewo doratsa do 22 m[3]. Korona gęsta i szeroka, wcześnie wiosną zazieleniająca się.
- Pień
- Kora wa jaskrawo złocistobiałą barwę, czasami bywa różowawa, rzadziej jaskrawopomarańczowa. Złuszcza się okrężnie dużymi zwisającymi płatami.
- pędy
- Gałązki są gruczołkowate. Młode pędy są owłosione, lecz szybko stają się nagie[3].
- Liście
- Trójkątnojajowate, bądź sercowate, w miarę regularne. Mają 4-14 cm długości i 3-10 cm szerokości. Z wierzchu ciemnozielone i początkowo owłosione, lecz szybko stają się nagie. Od spodu są owłosione w kącikach nerwów. Wierzchołki liści są ostro zakończone. Brzeg liściowy jest podwójnie, nierównomiernie ostro ząbkowane. Zwykle posiadają 7-11 par nerwów, równolegle i blisko siebie ułożonych. Ogonki liściowe są zwykle nagie[3].
- Kwiaty
- Kwiaty zebrane w kwiatostany zwane kotkami. Są wyprostowane. Zimą kotki męskie są grube i posiadają gładkie łuski[3].
- Owoce
- Owocostany pojedyncze, wyprostowane, prawie siedzące, długie 2-4 cm. Orzeszki owłosione przy szyjkach słupka, skrzydełka wąskie. Łuski częściowo pozostają przez zimę na kotkach.
Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]
W ojczyźnie górskie drzewo leśne. Tworzy drzewostany mieszane ze świerkiem ajańskim i drzewami liściastymi, lub lite jednogatunkowe. Jest wiatropylna i wiatrosiewna. Jest drzewem szybkorosnącym.
Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]
- Drewno w ojczyźnie używane do produkcji mebli, w rzeźbiarstwie, także do produkcji papieru i na opał.
- Roślina ozdobna. Do uprawy jako drzewo ozdobne wprowadzona w 1880 roku w Rosji. W Polsce od końca XIX w. Wytrzymała na mrozy i może być uprawiana w całym kraju. Podstawowy efekt ozdobny daje gładki, jasnobiały lub żółtawowiśniowy pień. Wymaga gleb żyźniejszych i stosunkowo wilgotnych, źle rośnie na piaskach i torfach.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Stevens P.F.: Angiosperm Phylogeny Website (ang.). 2001–. [dostęp 2010-01-07].
- ↑ Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-03-01].
- ↑ a b c d Johnson O., More D.: Drzewa. Warszawa: Multico, 2009, s. 186. ISBN 978-83-7073-643-9.