Brzoza Maksimowicza

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Brzoza Maksimowicza
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

różopodobne

Rząd

bukowce

Rodzina

brzozowate

Rodzaj

brzoza

Gatunek

brzoza Maksimowicza

Nazwa systematyczna
Betula maximowicziana Regel
Bull.Soc.Imp.Naturalistes Moscou38(2):418, 1865
Synonimy
  • Betula maximowiczii Regel
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Brzoza Maksimowicza (Betula maximowicziana Regel in DC.) – gatunek drzewa z rodziny brzozowatych. Występuje w stanie dzikim w Japonii, w górach wysp Hokkaido i Honsiu oraz na Wyspach Kurylskich (endemit)[4]. Uwaga: Betula maximowiczii Rupr. jest innym gatunkiem.

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Kora
Liście
Pokrój
Na stanowiskach naturalnych dorasta do 30 m i 1,2 m średnicy pnia, natomiast w Europie osiąga do 24 m wysokości. Gałęzie są sztywne, uniesione ku górze[5]. Korona jest luźno rozgałęziona, jednak regularna.
Kora
Kora młodych drzewek jest czerwonobrązowa, jednak później się staje matowo szarobiała. Łuszczy się okrężnie pasmami[5].
Pędy
Mają czerwonawobrunatną lub wiśniowobrązową barwę. Pędy są nagie, z nielicznymi białymi gruczołkami. Przerwane wydzielają aromat podobny do środka odkażającego (podobny do olejku golterii)[5].
Pąki
Pąki są zaostrzone. Ich czubki ciemniejsze.
Liście
Liście są duże, większe niż u innych brzóz. Osiągają do 14 cm długości. Mają sercowaty kształt, a wierzchołki są ostro zakończone. Są podwójnie ostro piłkowane z lekko wygiętymi ząbkami. Są ciemne i błyszczące. Młode liście są owłosione, lecz szybko stają się nagie. Owłosienie pozostaje jedynie od spodu w kącikach nerwów[5]. Jesienią przebarwiają się na złocistożółty kolor. Posiadają 8-13 par nerwów. Ogonek liściowy jest długi i osiąga do 3,5 cm długości.
Kwiaty
Kwiaty są zebrane w kwiatostany zwane kotkami.
Owoce
Owoce są zebrane w długie, zwisające owocostany o długości do 7 cm. Są otoczone jedwabistymi, białymi włosami[6]. Łuski o klapkach bocznych wysłużonych i zaokrąglonych, krótszych od klapki środkowej. Skrzydełka owoców są 2-3 razy szersze od orzeszka.

Biologia[edytuj | edytuj kod]

Megafanerofit. Występuje w lasach górskich. Jest rośliną szybkorosnącą. Jest w dużym stopniu wytrzymała na mrozy. Wykazuje się dużą tolerancją na warunki miejskie. Gdy rośnie jako soliter tworzy szeroką, nisko rozgałęzioną koronę.

Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]

  • Drewno używane do produkcji mebli, klepki, forniru, także do produkcji papieru.
  • Roślina ozdobna. Do Europy została sprowadzona w 1888 roku (Anglia). W Polsce uprawiana od końca XIX wieku jako drzewo ozdobne. Szczególnie ozdobna jesienią podczas przebarwiania liści.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-01-07] (ang.).
  3. Betula maximowicziana, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  4. Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-03-01].
  5. a b c d Johnson O., More D.: Drzewa. Warszawa: Multico, 2009, s. 186. ISBN 978-83-7073-643-9.
  6. Bożena Zasieczna, Wielska Encyklopedia Roślin, Świat Książki, Warszawa 1996.