Bubalornis
| Bubalornis[1] | |||
| A. Smith, 1836[2] | |||
 Bawolik czerwonodzioby (B. niger) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj |
Bubalornis | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Bubalornis niger A. Smith, 1836 | |||
| Synonimy | |||
| |||
| Gatunki | |||
| |||
Bubalornis – rodzaj ptaków z podrodziny bawolików (Bubalornithinae) w rodzinie wikłaczowatych (Ploceidae).
Zasięg występowania
[edytuj | edytuj kod]Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Afryce[5].
Charakterystyka
[edytuj | edytuj kod]Długość ciała 22–23 cm; masa ciała samców 65–98 g, samic 59–90 g[6]. Ptaki te charakteryzują się masywnymi dziobami. Gniazdują kolonijnie, budują duże, sprawiające wrażenie niestarannych gniazda. Składają 2 do 4 jaj[6].
Systematyka
[edytuj | edytuj kod]Etymologia
[edytuj | edytuj kod]- Bubalornis: gr. βουβαλος boubalos – „bawół”; ορνις ornis, ορνιθος ornithos – „ptak”[7].
- Alecto: epitet gatunkowy Textor alecto Temminck, 1828; w mitologii greckiej Alecto (pol. Alekto) była jedną z trzech Erynii, przedstawiano je najczęściej ubrane w czerń, z wężami zamiast włosów, zaś ich oddech przynosił zarazę, wojnę i zemstę. Alekto, Megajra i Tyzyfone były duchami zemsty, które mieszkały w piekle, mściły się za zbrodnie i dręczyły przestępców[8]. Gatunek typowy: Textor alecto Temminck, 1828 = Coccothraustes albirostris Vieillot, 1817.
- Alectornis: rodzaj Alecto Lesson, 1831; ορνις ornis, ορνιθος ornithos – „ptak”[9]. Gatunek typowy: Coccothraustes albirostris Vieillot, 1817.
Podział systematyczny
[edytuj | edytuj kod]Do rodzaju należą następujące gatunki[10]:
- Bubalornis albirostris (Vieillot, 1817) – bawolik białodzioby
- Bubalornis niger A. Smith, 1836 – bawolik czerwonodzioby
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Bubalornis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ A. Smith: Report of the Expedition for Exploring Central Africa from the Cape of Good. Kapsztad: Printed at the Government Gazette Office, 1836, s. 51. (ang.).
- ↑ R.P. Lesson: Traité d’ornithologie, ou, Tableau méthodique des ordres, sous-ordres, familles, tribus, genres, sous-genres et races d’oiseaux: ouvrage entièrement neuf, formant le catalogue le plus complet des espèces réunies dans les collections publiques de la France. Bruxelles: Chez F.G. Levraul, 1831, s. 433. (fr.).
- ↑ H.G.L. Reichenbach: Die Singvögel als Fortsetzung der vollständigsten Naturgescliielite und zugleich als Central-Atlas für zoologische Gärten und für Thierfreunde. Ein durch zahlreiche illumiuirte Abbildungen illustrirtes Handbuch zur richtigen Bestimmung und Pflege der Thiere aller Classen. Dresden und Leipzig: Expedition der Vollständigsten Naturgeschichte, 1862, s. 89. (niem.).
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v11.2). [dostęp 2021-07-18]. (ang.).
- ↑ a b A. Craig: Family Ploceidae (Weavers). W: J. del Hoyo, A. Elliott & D.A. Christie (red.): Handbook of the Birds of the World. Cz. 15: Weavers to New World Warblers. Barcelona: Lynx Edicions, 2010, s. 132–133. ISBN 978-84-96553-68-2. (ang.).
- ↑ The Key to Scientific Names ↓, Bubalornis [dostęp 2025-04-13].
- ↑ The Key to Scientific Names ↓, Alecto [dostęp 2025-04-13].
- ↑ The Key to Scientific Names ↓, Alectornis [dostęp 2025-04-13].
- ↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Bubalornithinae Iredale & Bannerman, 1921 - bawoliki (wersja: 2021-10-20). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2025-04-13].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).