Budżet zadaniowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pierwsza strona polskiej ustawy budżetowej na 2018 w układzie zadaniowym

Budżet zadaniowy[1] (ang. performance budget) – metoda zarządzania finansami publicznymi, ukierunkowana na osiąganie większej skuteczności oraz efektywności i przejrzystości wydatkowania środków publicznych, polegająca na:

  1. opracowywaniu budżetu państwa w oparciu o cele budżetu zadaniowego, zgodne ze wskazaniami zawartymi w dokumentach strategicznych i programowych rządu, w ramach których to celów, umieszczane są - właściwe przedmiotowo tym celom - zadania, wraz z adekwatnymi miernikami informującymi o rezultatach/wynikach realizacji tych zadań - a także o rezultatach/wynikach realizacji ich części składowych (a zarazem - o stopniu osiągania celów budżetowych zadań w aspekcie skuteczności oraz efektywności),
  2. monitorowaniu oraz ewaluacji poszczególnych zadań budżetu zadaniowego za pomocą mierników, dzięki czemu wytwarzane są informacje efektywnościowe (ang. performance information) służące podnoszeniu jakości alokacji w planowaniu budżetu w kolejnych latach/okresach planowania budżetowego,
  3. praktycznym stosowaniu informacji efektywnościowych w procesie planowania budżetu przez rząd, a także wykorzystaniu ich podczas prac parlamentarnych nad uchwalaniem ustawy budżetowej (najczęściej jako tzw.: performance-informed budgeting)

Budżet zadaniowy stosowany jest - w różnych formach i zakresie - w wielu państwach świata, w tym większości państw OECD (m.in. we Francji jako tzw. LOLF, w Wielkiej Brytanii jako system PSA, a w USA jako narzędzie PART)[2]. Budżetowi zadaniowemu towarzyszą często reforma polegająca na wdrożeniu wieloletniego planowania wydatków (programowanie w perspektywie kilku lat), a także rozwój audytu efektywnościowego. Metoda budżetu zadaniowego może być stosowana również w jednostkach samorządu terytorialnego (jst), przy czym stosowanie jej w jst nie zawsze połączone jest z używaniem tej metody w sektorze rządowym.

Budżet zadaniowy w Polsce[edytuj | edytuj kod]

W 2007 Ministerstwo Finansów opracowało pierwszy dokument zawierający plan części wydatków budżetu państwa (na 2008) w układzie zadaniowym[3]. W uzasadnieniu do ustawy budżetowej na 2008 w układzie budżetu zadaniowego zaprezentowano 44% wydatków[4]. W 2012 opracowano projekt pierwszego, równoległego do klasycznego, zadaniowego budżetu państwa (na rok 2013)[5].

Budżet zadaniowy stosowany w jednostkach samorządu terytorialnego[6], to rozbudowany materiał planistyczny zawierający oprócz tradycyjnego podziału środków budżetowych zgodnie z klasyfikacją budżetową, wyszczególnienie zadań rzeczowych, jakie będą realizowane w danym roku budżetowym.

Od 2007 budżet zadaniowy wdraża Warszawa[7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Zob. Budżet zadaniowy w Polsce. Reorientacja z wydatkowania na zarządzanie pieniędzmi publicznymi, red. nauk T.Lubińska, Difin, Warszawa 2007; Budżet zadaniowy w administracji publicznej, red. nauk. M.Postuła, P.Perczyński, Warszawa 2008; strona dotycząca wdrażania budżetu zadaniowego w Polsce http://www.mofnet.gov.pl/index.php?const=5#n (zakładka: budżet zadaniowy).
  2. Performance Budgeting in OECD Countries, OECD 2007; Performance Budgeting. Linking Funding and Results, red. Marc Robinson, Palgrave Mac Millan, Międzynarodowy Fundusz Walutowy; New York 2007.
  3. Marta Postuła, Piotr Perczyński: O wdrażaniu budżetu zadaniowego – doświadczenia i wnioski z lat 2008-2009 [w:] Wdrażanie budżetu zadaniowego. Warszawa: Ministerstwo Finansów, 2009, s. 8. ISBN 978-83-7507-025-5.
  4. Marta Postuła, Piotr Perczyński: O wdrażaniu budżetu zadaniowego – doświadczenia i wnioski z lat 2008-2009 [w:] Wdrażanie budżetu zadaniowego. Warszawa: Ministerstwo Finansów, 2009, s. 9. ISBN 978-83-7507-025-5.
  5. Sejm Rzeczypospolitej Polskiej: Druk nr 755. Rządowy projekt ustawy budżetowej na rok 2013. sejm.gov.pl. [dostęp 2016-03-04].
  6. E.Chojna-Duch,Polskie Prawo finansowe. Finanse Publiczne, Lexis Nexis, Warszawa 2006.
  7. Marzanna Krajewska, Katarzyna Andrzan: Budżet zadaniowy – instrument zarządzania finansami miasta stołecznego Warszawy. [w:] Studia BAS [on-line]. Biuro Analiz Sejmowych. s. 192. [dostęp 2014-07-17].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]