52°24′31″N 16°55′34″E/52,408611 16,926111Budynek Banku Wschodniego w Poznaniu
| ||
 nr rej. A-417 z 5.10.1994 [1]
| ||
 Dawny Bank Wschodni | ||
| Państwo |  Polska
| |
| Miejscowość | Poznań | |
| Adres | pl. Wolności 15 | |
| Architekt | Hans Uhl, Richard Bielenberg, Josef Moser | |
| Rozpoczęcie budowy | 1910 | |
| Ukończenie budowy | 1911 | |
Położenie na mapie Poznania   Budynek Banku Wschodniego | ||
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  Budynek Banku Wschodniego | ||
Położenie na mapie Polski  Budynek Banku Wschodniego | ||
| 52°24′31″N 16°55′34″E/52,408611 16,926111
| ||
Budynek Banku Wschodniego – budynek o formach zbliżonych do baroku, zlokalizowany w Poznaniu przy Placu Wolności 15, na narożniku ul. Nowowiejskiego.
Architektura[edytuj | edytuj kod]
Obiekt wzniesiony w latach 1910-1911 dla Ostbank für Handel und Gewerbe (Banku Wschodniego), według projektu Hansa Uhla (wybrany w konkursie). Wcześniej stał tu stary gmach niemieckiego Ziemstwa Kredytowego, wyburzony pod budowę Ostbanku[2]. Koncepcja została nieco zmieniona i przeprojektowana przez berlińskich architektów - Richarda Bielenberga i Josefa Mosera. Ciężki gmach, typowy dla niemieckiej architektury doby wilhelmińskiej, nawiązuje do form barokowych, nie unikając jednocześnie drobnego detalu w poetyce art déco, co sprawia, że jest przykładem architektury przejściowej między stylami. Wewnątrz znajduje się sala operacyjna i pokoje biurowe, eksploatowane obecnie przez Bank Zachodni WBK.
Obiekt sąsiaduje z kamienicą Towarzystwa UNION i gmachem BGK. Według Marcina Libickiego kamienica Union i gmach Ostbanku pokazują różnicę mentalną w traktowaniu stylów architektonicznych przez Polaków i Niemców (oba budynki nawiązują do stylu barokowego, ale każdy z nich w zupełnie inny sposób). Ostbank był jednym z licznych niemieckich banków otwierających swe oddziały w Poznaniu w początkach XX wieku, co miało związek z dynamicznym rozwojem gospodarczym, zarówno w mieście, jak i na terenie całego Wielkiego Księstwa Poznańskiego, gdzie trwała silna walka o ziemię, pomiędzy Polakami i Niemcami. Przykładem polskiej inicjatywy bankowej i kredytowej jest natomiast Bank Włościański, zlokalizowany niemalże po przeciwnej stronie Placu Wolności.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Narodowy Instytut Dziedzictwa: Rejestr zabytków nieruchomych – województwo wielkopolska. 31 grudnia 2017; 7 miesięcy temu.
- ↑ Jan Skuratowicz, Architektura poznańskich banków do 1918 roku, w: Kronika Miasta Poznania, nr 2/1997, s.132, ISSN 0137-3552
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Atlas architektury Poznania, Janusz Pazder (red.), Aleksandra Dolczewska, Poznań: Wydawnictwo Miejskie, 2008, s. 321, ISBN 978-83-7503-058-7, OCLC 316600366.
- Marcin Libicki, Poznań - przewodnik, Piotr Libicki (ilust.), Poznań: Wydawnictwo Gazeta Handlowa, 1997, s. 312, ISBN 83-902028-4-0, OCLC 69302402.
| ||||||||||||||||||||||||||
