Budynek Banku Wschodniego w Poznaniu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Budynek Banku Wschodniego
Symbol zabytku nr rej. A-417 z 5.10.1994[1]
Ilustracja
Dawny Bank Wschodni
Państwo

 Polska

Miejscowość

Poznań

Adres

pl. Wolności 15

Architekt

Hans Uhl, Richard Bielenberg, Josef Moser

Rozpoczęcie budowy

1910

Ukończenie budowy

1911

Położenie na mapie Poznania
Mapa konturowa Poznania, w centrum znajduje się punkt z opisem „Budynek Banku Wschodniego”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Budynek Banku Wschodniego”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Budynek Banku Wschodniego”
Ziemia52°24′31″N 16°55′34″E/52,408611 16,926111

Budynek Banku Wschodniego – budynek o formach zbliżonych do baroku, zlokalizowany w Poznaniu przy Placu Wolności 15, na narożniku ul. Nowowiejskiego.

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Obiekt wzniesiony w latach 1910-1911 dla Ostbank für Handel und Gewerbe (Banku Wschodniego), według projektu Hansa Uhla (wybrany w konkursie). Wcześniej stał tu stary gmach niemieckiego Ziemstwa Kredytowego, wyburzony pod budowę Ostbanku[2]. Koncepcja została nieco zmieniona i przeprojektowana przez berlińskich architektów – Richarda Bielenberga i Josefa Mosera. Ciężki gmach, typowy dla niemieckiej architektury doby wilhelmińskiej, nawiązuje do form barokowych, nie unikając jednocześnie drobnego detalu w poetyce art déco, co sprawia, że jest przykładem architektury przejściowej między stylami. Wewnątrz znajduje się sala operacyjna i pokoje biurowe, eksploatowane obecnie przez Bank Zachodni WBK.

Obiekt sąsiaduje z kamienicą Towarzystwa UNION i gmachem BGK. Według Marcina Libickiego kamienica Union i gmach Ostbanku pokazują różnicę mentalną w traktowaniu stylów architektonicznych przez Polaków i Niemców (oba budynki nawiązują do stylu barokowego, ale każdy z nich w zupełnie inny sposób). Ostbank był jednym z licznych niemieckich banków otwierających swe oddziały w Poznaniu w początkach XX wieku, co miało związek z dynamicznym rozwojem gospodarczym, zarówno w mieście, jak i na terenie całego Wielkiego Księstwa Poznańskiego, gdzie trwała silna walka o ziemię, pomiędzy Polakami i Niemcami. Przykładem polskiej inicjatywy bankowej i kredytowej jest natomiast Bank Włościański, zlokalizowany niemalże po przeciwnej stronie Placu Wolności.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo wielkopolska [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023.
  2. Jan Skuratowicz, Architektura poznańskich banków do 1918 roku, w: Kronika Miasta Poznania, nr 2/1997, s.132, ISSN 0137-3552

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]