Budynek Rozgłośni Polskiego Radia w Toruniu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Budynek Rozgłośni Polskiego Radia w Toruniu
Ilustracja
Budynek widziany od strony północnej
Państwo

 Polska

Województwo

 kujawsko-pomorskie

Miejscowość

Toruń

Adres

ul. Podgórska 12

Styl architektoniczny

modernizm

Architekt

arch. Antoni Dygat

Ukończenie budowy

1934

Położenie na mapie Torunia
Mapa konturowa Torunia, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Budynek Rozgłośni Polskiego Radia w Toruniu”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Budynek Rozgłośni Polskiego Radia w Toruniu”
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego
Mapa konturowa województwa kujawsko-pomorskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Budynek Rozgłośni Polskiego Radia w Toruniu”
Ziemia53°00′02″N 18°37′12″E/53,000556 18,620000

Budynek rozgłośni Polskiego Radia w Toruniu – dawna siedziba Polskiego Radia w Toruniu, znajdujący się przy ul. Podgórskiej 12 na Stawkach.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Budowę rozgłośni rozpoczęto w kwietniu 1934 roku, budowę zakończono w grudniu tego samego roku[1]. Rozgłośnia Polskiego Radia została otwarta 15 stycznia 1935 roku[2], według projektu Antoniego Dygata[3]. Była to ósma z kolei radiostacja w Polsce. Miała stanowić przeciwwagę do niemieckiej radiostacji w Heilsbergu (ob. Lidzbark Warmiński)[2]. W zależności od źródeł masz nadawczy mierzył 120, 143 lub 161 m wysokości[1]. Toruńska rozgłośnia była słyszalna w promieniu 200 km[3]. Podczas II wojny światowej placówka służyła Niemcom. W styczniu 1945 roku zabudowa rozgłośni została wysadzona przez wycofujące się wojska niemieckie. 25 listopada 1945 roku rozgłośnia wznowiła działalność. 26 października 1947 roku uruchomiono nadajnik o mocy 29 kW[2]. W wyniku otwarcia rozgłośni w Bydgoszczy (w 1945 roku[2]) stopniowo ograniczono działalność toruńskiej rozgłośni. W 1964 roku rozebrano maszt nadawczy. W 1974 roku zamknięto studio[3]. Studio przekształcono w filię Przedsiębiorstwa Nagrań Wideo-Fonicznych „Wifon”[2]. Obecnie budynek pełni funkcję mieszkaniowe[3].

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Budynek powstał w stylu modernistycznym, a jego charakterystycznym elementem jest "kubiczna kompozycja bryły, złożona z przenikających się prostopadłościanów o zróżnicowanych wysokościach, oddających funkcjonalne przeznaczenia poszczególnych części obiektu". Jego forma była skrajnie awangardowa i jak pisze swoim opracowaniu cytowany wyżej Michał Pszczółkowski jest to "przykład nurtu funkcjonalistycznego, inspirowanego teoriami i realizacjami Le Corbusiera"[4].

Po zaadaptowaniu obiektu na cele mieszkalne i jego termomodernizacji stylistyka awangardowego modernizmu uległa zatarciu (dotyczy to np. ceglanych okładzin pomiędzy oknami). Elementy modernistycznego wystroju zachowały się natomiast do dzisiaj wewnątrz (m.in. lastrykowe posadzki z symbolami nawiązującymi do pierwotnej roli budynku, klatka schodowa, stolarka drzwiowa).[potrzebny przypis]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Pomorska Rozgłośnia Polskiego Radia. stawki.org. [dostęp 2022-07-25].
  2. a b c d e Historia radia w Toruniu. turystyka.torun.pl. [dostęp 2022-07-25].
  3. a b c d Kluczwajd 2017 ↓, s. 71.
  4. Wpływy warszawskie w międzywojennej architekturze Torunia, [w:] Katarzyna Kluczwajd, Michał Pszczółkowski, Toruński modernizm: architektura miasta 1920 - 1989, Inowrocław, s. 42, ISBN 978-83-943684-5-6.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]