Budziechów
51°46′20″N 14°59′43″E/51,772222 14,995278| wieś | |
 Kościół ewangelicki, ob. rzym.-kat. św. Józefa Robotnika | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (III 2011) |
378[2] |
| Strefa numeracyjna |
68 |
| Kod pocztowy |
68-300[3] |
| Tablice rejestracyjne |
FZA |
| SIMC |
0909816 |
Położenie na mapie gminy Jasień  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa lubuskiego  | |
Położenie na mapie powiatu żarskiego  | |
| 51°46′20″N 14°59′43″E/51,772222 14,995278[1]
| |
Budziechów (niem. Baudach) – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie żarskim, w gminie Jasień.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.
Przez miejscowość przebiega droga wojewódzka nr 287.
Blisko Budziechowa przebiega południk 15° E, według którego mierzony jest czas środkowoeuropejski.
Miejsce urodzenia serbołużyckiego działacza narodowego, pastora Joachima Leopolda Haupta.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwsza wzmianka o Budziechowie pochodzi z 1348 roku. Kościół został wymieniony w 1346 roku. Obecny zabytkowy kościół barokowy pochodzi z 1768 roku zbudowany przez mistrza z Lubska Christiana Krumpleta. Od strony wschodniej przylega neogotycka, ceglana wieża z 1882 roku, ufundowana przez Jerzego von Beerfelde. We wnętrzu znajdują się zachowane drewniane empory, oraz znajduje się neogotycka chrzcielnica z 1871 roku. Jest on zbudowany z kamienia, ostatnio został zeszpecony przez otynkowanie i stracił wiele ze swojego pierwotnego piękna. Jeszcze w 1705 roku pastor Tomasz Netke nie został zatrudniony w kościele ponieważ znał tylko język niemiecki. W najstarszej części wsi domy szczytami zwrócone są do drogi. Świadczy to o ich łużyckim pochodzeniu. Od 1482 roku przez środek wsi przebiegała granica sasko-branderburska. Jako wieś pasterska Budiechowe została odnotowana w XIII w. w miśnieńskich annałach. W tej granicznej wiosce urodził się Joachim Leopold Haupt – niemiecki duchowny i ludoznawca, który zebrał i wydał "Pieśni Górnych i Dolnych Łużyc". Był aktywistą Górnołużyckiego Towarzystwa Naukowego w Zgorzelcu. We wsi znajduje się klasycystyczny dwór z roku 1800.
Obecna nazwa została administracyjnie zatwierdzona 12 listopada 1946[4].
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są[5]:
- kościół ewangelicki, obecnie rzymskokatolicki filialny pod wezwaniem św. Józefa Robotnika, z 1768 roku
- dwór.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 12760
- ↑ Ludność w miejscowościach statystycznych według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.. [w:] Narodowy Spis Powszechny 2011 [on-line]. Główny urząd statystyczny. [dostęp 2015-09-27].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 105 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. nr 142, poz. 262)
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. lubuskiego - stan na 31.12.2012 r.. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 129. [dostęp 2013-03-11].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Stanisław Kowalski – Zabytki Województwa Zielonogórskiego. LTN.Zielona Góra 1987
