Buhajrat al-Manzila
Położenie | |
Państwo | |
---|---|
Morfometria | |
Powierzchnia |
~1200 km² |
Wymiary • max długość • max szerokość |
|
Hydrologia | |
Rodzaj jeziora |
słonowodne |
Położenie na mapie Egiptu | |
31°16′N 32°12′E/31,266667 32,200000 |
Buhajrat al-Manzila (arab. بحيرة المنزلة, Buḩayrat al-Manzilah) – słonowodne jezioro w północno-wschodnim Egipcie, na zachód od Port Saidu. Jest oddzielone od Morza Śródziemnego wąską mierzeją, na której znajduje się droga z Damietty do Port Saidu.
Na początku XXI wieku zajmowało powierzchnię około 1200 km² (300 tys. feddanów)[1]. Kiedyś było sporo większe – w trakcie kampanii Napoleona w Egipcie zajmowało prawie 2000 km² (470 tys. feddanów)[1]. Władze egipskie doprowadziły do osuszenia sporej części jeziora w celu przekształcenia tych terenów w pola uprawne. Projekt ten okazał się jednak nieopłacalny[2]. Tylko w latach 1975–2005 jezioro utraciło 195 km² powierzchni[3].
Powstanie jeziora nie jest związane z Morzem Śródziemnym. Przypuszcza się, że powstało wskutek gromadzenia się wód Nilu w nisko położonym północno-wschodnim rejonie delty. Trzęsienia ziemi spowodowały zapadnięcie się tego obszaru pod koniec XVI wieku i wdarcie się do jeziora wód morskich[1].
Podobnie jak inne jeziora w deltach rzek, Buhajrat al-Manzila jest bardzo płytkie, głębokości wynoszą przeciętnie od 0,7 do 1,5 m. Głębszy jest żeglowny kanał Manzila, który łączy jezioro z morzem. Oprócz niego Buhajrat al-Manzila łączy się z morzem poprzez cieśninę Asztum El Gamil i kilka innych wąskich połączeń. Zasolenie wody wynosi 8–10‰ (woda w Morzu Śródziemnym ma 33–39‰)[1].
Linia brzegowa jest bardzo nieregularna. Na jeziorze znajduje się około tysiąca wysp. Część z nich ma charakter gliniasty, inne są zwykłymi łachami piasku, jeszcze inne składają się ze skorup mięczaków[1].
Dawniej jezioro było intensywnie wykorzystywane do połowu ryb, jednak wzrost zanieczyszczenia i osuszanie jeziora sprawiły, że liczba poławianych ryb znacząco spadła[2].
Buhajrat al-Manzila to jeden z najsłynniejszych w Egipcie punktów obserwacyjnych ornitologów, gdzie czaple, warzęchy białe, pelikany, flamingi i bociany brodzą po płytkiej wysychającej bagnistej lagunie. Znajduje się tu obszar chroniony Ashtum El Gamil ustanowiony w 1988 roku[4].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g M.A. Zahran, A.J. Willis: The Vegetation of Egypt. Springer Netherlands, 2009, s. 342. ISBN 978-1-4020-8755-4.
- ↑ a b City of Manzala, Egypt. [w:] Ask-Aladdin.com [on-line]. [dostęp 2017-02-05]. (ang.).
- ↑ Monitoring Lake Manzala. ESA, 2014-01-31. [dostęp 2017-02-05]. (ang.).
- ↑ Ashtum El Gamil Protected Area of Egypt. Tour Egypt. [dostęp 2017-02-05]. (ang.).