Bujar Nishani
|
||
 |
||
| Data i miejsce urodzenia | 29 września 1966 Durrës |
|
| Prezydent Albanii | ||
| Okres | od 24 lipca 2012 | |
| Przynależność polityczna | bezpartyjny | |
| Poprzednik | Bamir Topi | |
| Minister Spraw Wewnętrznych | ||
| Okres | od 25 kwietnia 2011 do 12 czerwca 2012 |
|
| Przynależność polityczna | Demokratyczna Partia Albanii | |
| Poprzednik | Sokol Olldashi | |
| Następca | Lulzim Basha | |
| Minister Sprawiedliwości | ||
| Okres | od 17 września 2009 do 25 kwietnia 2011 |
|
| Przynależność polityczna | Demokratyczna Partia Albanii | |
| Poprzednik | Engelejd Alibeaj | |
| Następca | Eduard Halimi | |
| Odznaczenia | ||
 |
||
Bujar Faik Nishani (ur. 29 września 1966 w Durrës) – albański polityk i wojskowy, prezydent Albanii od 24 lipca 2012.
W 1988 ukończył studia w Akademii Wojskowej "Skënderbej" w Tiranie. Po studiach przez 5 lat pracował na uczelni macierzystej. W 1993 przeszedł do ministerstwa obrony, gdzie zajął się współpracą Albanii ze strukturami NATO. W 1996 został szefem gabinetu ministra obrony.
Studia podyplomowe odbywał na uniwersytecie w San Antonio i w Szkole Studiów Europejskich działającej przy Uniwersytecie Tirańskim. Od 1997 przewodniczył Euroatlantyckiemu Forum Wojskowych.
Członek Demokratycznej Partii Albanii od 1991. W 2001 został sekretarzem generalnym stołecznej struktury partii, a w 2004 członkiem władz naczelnych (Rady Narodowej DPA). W 2003 został wybrany do Rady Miejskiej Tirany, a w 2005 do parlamentu, w którym pełnił funkcję sekretarza komisji d.s. bezpieczeństwa narodowego.
W latach 2005-2007 był ministrem spraw wewnętrznych w rządzie, kierowanym przez Salego Berishę, a następnie ministrem sprawiedliwości. W latach 2011-2012 pełnił funkcję ministra spraw wewnętrznych. 11 czerwca 2012 parlament albański w czwartym głosowaniu wybrał go na urząd Prezydenta Republiki Albanii. W głosowaniu wzięło udział 76 deputowanych (na 140), kandydat otrzymał 73 głosy ważne[1]. W tym samym dniu Nishani złożył dymisję ze stanowiska ministra spraw wewnętrznych. 24 lipca 2012 złożył przysięgę i formalnie zaczął wypełniać obowiązki głowy państwa. 27 lutego 2014 został odznaczony Krzyżem Wielkim Orderu Zasługi Republiki Włoskiej[2].
W życiu prywatnym jest żonaty (żona Odeta z d. Kosova), ma dwoje dzieci (Ersi i Fiona)[3].
Przypisy
Bibliografia[edytuj]
|
|||||||
|
||||||||||||||||||||||
