Bulbinella

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bulbinella
Ilustracja
Bulbinella triquetra
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

liliopodobne (≡ jednoliścienne)

Rząd

szparagowce

Rodzina

złotogłowowate

Rodzaj

Bulbinella

Nazwa systematyczna
Bulbinella Kunth
Enum. Pl. 4: 569 (1843)[3]
Typ nomenklatoryczny

Bulbinella triquetra (L. f.) Kunth[3]

Synonimy
  • Chrysobactron Hook.f.[4]
Pokrój B. triquetra
Pokrój B. latifolia
Kwiatostan Bulbinella cauda-felis

Bulbinella Kunthrodzaj roślin należący do rodziny złotogłowowatych (Asphodelaceae), obejmujący 25 gatunków, występujących na Wyspach Antypodów, na Wyspie Północnej i Wyspie Południowej w Nowej Zelandii oraz w Kraju Przylądkowym w Afryce Południowej[5].

Nazwa naukowa rodzaju jest zdrobnieniem nazwy rodzaju Bulbine i została nadana z uwagi na podobieństwo tych roślin, ale mniejsze rozmiary[5].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Pokrój
Wieloletnie rośliny łodygowe lub bezłodygowe, przechodzące okres spoczynku[5].
Pędy
Podziemne, zwarte kłącze, odnawiające się co roku, otoczone błoniastymi katafilami, które pozostawiają włókniste resztki[5].
Korzenie
Wiązkowe, liczne, nabrzmiałe, wrzecionowate lub zakończone bulwami korzeniowymi[5].
Liście
Zróżnicowane, zebrane przy górnej części łodygi, nitkowate do równowąskich, stożkowate, zielne do nieco mięsistych (ale poza B. calcicola niegruboszowatych), na przekroju trójkątne, półkoliste lub łódeczkowate. Blaszki całobrzegie, ząbkowane lub orzęsione. Wierzchołek spiczasty[5].
Kwiaty
Zebrane w proste, wielokwiatowe grono, cylindryczne, stożkowate do baldachogronowatego. Szypuła nierozgałęziona, gładka, zwężająca się wierzchołkowo. Kwiaty promieniste, wsparte przysadką. Okwiat gwiaździsty, żółty, pomarańczowy biały lub kremowy, o średnicy 6–12 mm. Sześć listków okwiatu równej lub niemal równej wielkości, wolnych, rzadko zrośniętych u nasady, podługowatych. wolnych, często odgiętych, głównie żółtych. Sześć pręcików zrośniętych z nasadą listków okwiatu, o nitkach szydłowatych do nitkowatych, nagich. Główki pręcików półkuliste. Zalążnia górna, półkulista do jajowatej, trójkomorowa. W każdej komorze obecne są dwa zalążki. Szyjka słupka stożkowata, zakończona maleńkim znamieniem[5].
Owoce
Półkuliste do jajowatych, pękające torebki, siedzące lub szypułkowe, z pozostałą szyjką słupka na wierzchołku, zawierające 1–2 trójkątne, czarne, oskrzydlone nasiona w każdej komorze[5].

Biologia[edytuj | edytuj kod]

Rozwój
Wieloletnie geofity przechodzące okres spoczynku[6]. Kwiaty tych roślin zapylane są przez owady, głównie pszczoły. Nasiona rozsiewają się za pomocą mechanizmów eksplozyjnych (ballochoria)[6].
Siedlisko
Rośliny preferują siedliska wilgotne, zimne lub chłodne[6].

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj z podrodziny Asphodeloideae z rodziny złotogłowowatych (Asphodelaceae)[7].

Wykaz gatunków[4]

Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]

Rośliny ozdobne
Kilka gatunków Bulbinella jest uprawianych jako rośliny ogrodowe i na kwiaty cięte, szczególnie popularne są rośliny z gatunków Bulbinella latifolia, Bulbinella elata i Bulbinella nutans. Średniej wielkości rośliny Bulbinella cauda-felis są obiecującymi roślinami ozdobnymi ze względu na ich długie, wąskie kwiatostany złożone z białych kwiatów o różowym zabarwieniu. Najbardziej imponującą rośliną jest Bulbinella eburnifora z szerszym kwiatostanem w kolorze kości słoniowej oraz cytrynowożółta i kremowa forma Bulbinella elegans. Najmniejsze gatunki Bulbinella, takie jak Bulbinella triquetra z żółtymi kwiatami i Bulbinella divaginata mogą być uprawiane w ogrodach skalnych oraz w doniczkach[6].
Rośliny lecznicze
Rośliny z tego rodzaju spowalniają krwawienie, wysuszają trądzik, łagodzą opryszczkę, spierzchnięte usta, popękane pięty i oparzenia słoneczne oraz łagodzą objawy wyprysku. Są również wykorzystywane jako tonik do skóry, ponieważ usuwają zanieczyszczenia. Zawierają substancje chemiczne (bulbinelonezydy, antrakinony, knifolony i izoknifolony), które wykazują działanie przeciwnowotworowe wobec komórek HSC-2, działanie przeciwgrzybiczne, przeciwpasożytnicze i przeciwbakteryjne[6].
Rośliny spożywcze
Mięsiste korzenie Bulbinella hookeri są jadalne[8].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2020-09-11] (ang.).
  3. a b Farr E. R., Zijlstra G. (ed.): Index Nominum Genericorum (Plantarum). Smithsonian Institution, 1996–. [dostęp 2020-09-15]. (ang.).
  4. a b Plants of the World Online. The Royal Botanic Gardens, Kew, 2019. [dostęp 2020-09-11]. (ang.).
  5. a b c d e f g h Eggli Urs, Reto Nyffeler: Monocotyledons. Springer, 2020, s. 741, seria: Illustrated Handbook of Succulent Plants. ISBN 978-3-662-56486-8. OCLC 1145609055. (ang.).
  6. a b c d e Collen Musara, Paula Spies, Johanne J. Spies, Brita Stedge. A review of Bulbinella (Asphodelaceae): distribution, conservation status, and economic importance. „Botanical Sciences”. 95 (2), s. 155, 2017-07-09. Botanical Sciences, Sociedad Botanica de Mexico, AC. DOI: 10.17129/botsci.696. ISSN 2007-4476. (ang.). 
  7. USDA, Agricultural Research Service, National Plant Germplasm System. 2020. Germplasm Resources Information Network (GRIN-Taxonomy). National Germplasm Resources Laboratory, Beltsville, Maryland. [dostęp 2020-09-11]. (ang.).
  8. PFAF Plant Database: Bulbinella hookeri. [dostęp 2020-09-15]. (ang.).