Burzyk żółtodzioby
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
|
||
| Calonectris diomedea[1] | ||
| (Scopoli, 1769) | ||
.jpg) |
||
| Systematyka | ||
| Domena | eukarionty | |
| Królestwo | zwierzęta | |
| Typ | strunowce | |
| Podtyp | kręgowce | |
| Gromada | ptaki | |
| Nadrząd | neognatyczne | |
| Rząd | rurkonose | |
| Rodzina | burzykowate | |
| Rodzaj | Calonectris | |
| Gatunek | burzyk żółtodzioby | |
| Synonimy | ||
|
||
| Podgatunki | ||
|
||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | ||
 |
||
Burzyk żółtodzioby (Calonectris diomedea) – gatunek dużego ptaka oceanicznego z rodziny burzykowatych (Procellariidae).
Dawniej uznawany za jeden gatunek z burzykiem dużym (C. borealis) oraz burzykiem zielonoprzylądkowym (C. edwardsii)[3].
- Morfologia
- Wierzch ciała szarobrązowy, pióra grzbietu oraz górną część ogona wyróżniają jaśniejsze krawędzie piór. Spód ciała biały. Ogon ciemny od spodu. Skrzydła od spodu białe z ciemnymi krawędziami i końcówką skrzydła. Dziób solidny, mocno zagięty, żółty z ciemniejszą końcówką. Od innych burzyków odróżnia go jednolicie biała barwa spodu ciała i jednolite upierzenie głowy, połączone z mocną budową ciała[3].
- Wymiary średnie
- Zasięg występowania
- Gnieździ się na wybrzeżach Morza Śródziemnego. Zimuje głównie we wschodniej części tropikalnych stref Atlantyku Okazjonalnie gnieździł się też na Wyspach Selvagens[3].
- Biotop
- Otwarte morze i ocean[3]. Jedynie w sezonie lęgowym przebywa na nagich przybrzeżnych wysepkach, gdzie zajmuje klify, jaskinie i zbiorowiska kamieni[5].
- Gniazdo
- Gnieździ się kolonijnie. Lęgi rozpoczynają się w kwietniu, choć do kolonii burzyki powracają już w lutym[3]. Gniazdo mieści się w norze lub na końcu szczeliny skalnej; może znajdować się do 1 m od nory. Występuje silna konkurencja o miejsca lęgowe. Monogamiczny; często pary zajmują te same gniazdo przez kolejne lata[4].
- Jaja
- W zniesieniu jedno jajo, składane na nagiej ziemi lub stercie kamyków i muszli[4].
- Wysiadywanie i młode
- Jajo wysiadywane jest przez okres około 52–56 dni przez obydwoje rodziców. Ptaki zmieniają się co 6–8 dni wysiadywania. Pisklęta klują się pokryte szaro-brązowym puchem. Zarówno młode, jak i rodzice bronią się zwracając z żołądka oleistą ciecz. Dorosłe ptaki opiekują się młodym przez około 100 dni. Dojrzałość płciową burzyki żółtodziobe osiągają po 7–13 latach życia[4].
- Pożywienie
- Ryby, skorupiaki, głowonogi[4]; zjadają również odpadki wyrzucone przez załogę kutrów rybackich[4][5].
- Ochrona
- W Polsce podlega ścisłej ochronie gatunkowej[6].
Zobacz też[edytuj]
Przypisy
- ↑ a b Calonectris diomedea, w: Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Calonectris diomedea. Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych (IUCN Red List of Threatened Species) (ang.).
- ↑ a b c d e f g h Carboneras, C., Jutglar, F. & Kirwan, G.M.: Scopoli’s Shearwater (Calonectris diomedea). W: del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (eds.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. 2016. [dostęp 27 kwietnia 2016].
- ↑ a b c d e f Cory's shearwater (Calonectris diomedea). Wildscreen Arkive. [dostęp 27 kwietnia 2016].
- ↑ a b Scopoli's Shearwater Calonectris diomedea. BirdLife International. [dostęp 27 kwietnia 2016].
- ↑ Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 6 października 2014 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt (Dz. U. z 2014 r. poz. 1348).
