Byblisowate (Byblidaceae) – monotypowarodzina z rzędu jasnotowców (Lamiales). Należy do niej jeden rodzaj – byblis (Byblis). Nazwa tego rodzaju pochodzi od greckiego imienia mitologicznej córkiMiletosa, założyciela Miletu, zakochanej w swoim bracie, którą nimfy zamieniły w końcu w źródło. Nazwa nadana została z powodu podobieństwa do tryskającego źródła licznych kropelek lśniącego śluzu pokrywających roślinę, a służących chwytaniu owadów. Do rodzaju należy siedem gatunków[3], występujących w naturze w północnej i północno-zachodniej Australii oraz na Nowej Gwinei[4].
Skrętoległe[1]. Zwykle siedzące, jasnozielone i równowąskie, do 20 cm długości. Pokryte są dwoma rodzajami gruczołowatych włosków. Włoski chwytne mają na szczycie główkę pokrytą lepkim śluzem, który błyszcząc pełni równocześnie funkcję wabiącą dla drobnych bezkręgowców. Niskie włoski chłonne znajdują się w rynienkach blaszki liściowej[4].
Wyrastają pojedynczo na szczytach długich szypułek zebranych po kilka na szczycie łodygi. Kwiaty są promieniste, 5-krotne i obupłciowe. Płatki w pąku skręcone, mają barwę purpurową do jasnofioletowej, na brzegu są postrzępione. Pięć pręcików otacza pojedynczy słupek[4]. Znamię punktowe lub główkowate[1].
Pozycja systematyczna rodzaju Byblis długi czas pozostawała niejasna. Klasyfikowany był od do rodziny skalnicowatych (Saxifragaceae), ewentualnie wyłączany był w rodzinę byblisowatych, ale włączano doń także rodzaj tuliłezka (Roridula)[4].