Byrdarski geran
| |||
| |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Obwód | |||
| Gmina | |||
| Kmet |
Swetosława Krystewa | ||
| Powierzchnia |
28,033 km² | ||
| Wysokość |
159 m n.p.m. | ||
| Populacja (2020) • liczba ludności • gęstość |
| ||
| Nr kierunkowy |
09135 | ||
| Kod pocztowy |
3359 | ||
| Tablice rejestracyjne |
ВР | ||
Położenie na mapie obwodu Wraca  | |||
Położenie na mapie Bułgarii  | |||
 43°32′57,83″N 23°57′08,74″E/43,549397 23,952428
| |||
Byrdarski geran (bułg. Бърдарски геран) – wieś w Bułgarii, w obwodzie Wraca, w gminie Bjała Słatina. Według danych szacunkowych Ujednoliconego Systemu Ewidencji Ludności oraz Usług Administracyjnych dla Ludności, 15 czerwca 2020 roku miejscowość liczyła 633 mieszkańców[1].
Historia[edytuj | edytuj kod]
W dokumencie osmańskim z 1617 r. wieś wymieniona jest pod nazwą Byrdar[2]. Większość osadników Byrdarskiego gerana pochodzi z największej wsi Bułgarów w Banacie – Star Beszenow (rum. Dudeştii Vechi)[2]. Ruchy te były spowodowane klęską powstania cziprowskiego przeciw Turkom w 1688 roku[2].
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
Do rejestru zabytków wliczone są:
- Kościół pw św. Józefa – największy w diecezji nikopolskiej, trójnawowy, z elementami stylu neogotyckiego[3]. 16 kwietnia 1934 roku ukończony kościół został uroczyście poświęcony przez biskupa Nikopola Damiana Teelena[3].
- Kościół Dziewica Maryja – Matka Świętej Nadziei – znajduje się na rozległym dziedzińcu dawnego klasztoru sióstr benedyktynek wraz z budynkiem dawnego klasztoru i budynkiem dawnej szkoły niemieckiej[4]. Uroczysta konsekracja świątyni odbyła się 2 lipca 1929 roku[4]. Najbardziej godne uwagi są w nim dobrze zachowane duże freski braci św. Cyryla i Metodego w pełnej długości po obu stronach ołtarza[4]. Wraz z nimi Niemcy z Byrdarskiego geranu wyrażają szacunek i wdzięczność państwu i ludziom bułgarskim za gościnność na bułgarskiej ziemi[4].
- Muzeum etnograficzne „Kyszta na banatskija bit“ – zbiór powstał przy pomocy etnografów z Regionalnego Muzeum Etnograficznego we Wracy[5].
- Wieża czasowa[6].
Kuchnia[edytuj | edytuj kod]
Charakterystycznym daniem są gałuszkite (pierogi). Innym tradycyjnym daniem jest paprykarz oraz zupa czorba z liści i panierowanego kurczaka. Tradycje gotowania są zbliżone do tych banackich[7].
Osoby związane z miejscowością[edytuj | edytuj kod]
Urodzeni[edytuj | edytuj kod]
- Anton Gjukow (1934) – bułgarski scenograf
Związani[edytuj | edytuj kod]
- Eugeniusz Bosiłkow (1900–1952) – bułgarski katolicki ksiądz w Byrdarskim geranie
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Таблица на населението по постоянен и настоящ адрес [online], Единна система за гражданска регистрация и административно обслужване на населението [dostęp 2022-01-01] (bułg.).
- ↑ a b c Богдан Николов: От Искър до Огоста. София: ИК „Алиса“, 1996. ISBN 954-586-011-1.
- ↑ a b Кратка историческа справка за миналото на енория „Свети Йосиф” в с.Бърдарски геран, Католическа Никополска Епархия. bardarskigeran.eu. [dostęp 2022-01-01]. (bułg.).
- ↑ a b c d Немската църква в Бърдарски геран. bardarskigeran.eu. [dostęp 2022-01-01]. (bułg.).
- ↑ Музей „Къща на банатския бит” в Бърдарски Геран. bardarskigeran.eu. [dostęp 2022-01-01]. (bułg.).
- ↑ Часовникова кула в Бърдарски геран. bardarskigeran.eu. [dostęp 2022-01-01]. (bułg.).
- ↑ Банатската кухня в Бърдарски геран. falmis.org. [dostęp 2022-01-01]. (bułg.).