Stadnik długopłetwy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Bystrzyk długopłetwy)
Stadnik długopłetwy
Bryconalestes longipinnis[1]
(Günther, 1864)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

promieniopłetwe

Rząd

kąsaczokształtne

Rodzina

alestesowate

Rodzaj

Bryconalestes

Gatunek

stadnik długopłetwy

Synonimy
  • Alestes longipinnis (Günther, 1864)
  • Brachyalestes longipinnis Günther, 1864
  • Brycinus longipinnis (Günther, 1864)
  • Brycinus longipinnis bagbeensis Géry & Mahnert 1977
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Stadnik długopłetwy[3], bystrzyk długopłetwy[4], alestes długopłetwy[5] (Bryconalestes longipinnis) – gatunek słodkowodnej ryby kąsaczokształtnej z rodziny alestesowatych (Alestiidae).

Klasyfikacja[edytuj | edytuj kod]

Gatunek ten został sklasyfikowany w 1864 roku pod nazwą Brachyalestes longipinnis, po czym przeniesiono go do rodzaju Alestes, stąd polska nazwa alestes długopłetwy. Następnie, wraz z alestesem Chapera[6] (Alestes chaperi), został przeniesiony do rodzaju Brycinus[7][8]. W latach 1989–1990 grupa francuskich badaczy[8] uznała nazwę Brycinus chaperi za synonim opisanego wcześniej Brycinus longipinnis. Część systematyków nadal uznaje Brycinus chaperi za odrębny gatunek, a stadnika długopłetwego klasyfikuje w obrębie rodzaju Bryconalestes[8].

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

Afryka równikowa od Gambii po Demokratyczną Republikę Konga.

Żyje w małych i dużych rzekach oraz słonawych estuariach, w wodach o temperaturze 22–26 °C i pH 6–8. Żyje samotnie lub w małych grupach do 5 osobników.

Cechy morfologiczne[edytuj | edytuj kod]

Dorasta do 12 cm długości standardowej (SL)[7]. W płetwie odbytowej 3 twarde i 15–23 miękkich promieni. wzdłuż linii bocznej 25–34 łuski. Nad linią boczną 5 pod 3 rzędy łusek. Na łukach skrzelowych 13–15 wyrostków filtracyjnych. Nasada płetwy grzbietowej na wysokości nasady płetw brzusznych.

Ubarwienie boków srebrzyste, grzbiet zielonkawy, brzuch białawy. Na ogonie ciemna pręga zachodząca na płetwę ogonową. U samców płetwy parzyste czerwonofioletowe, na płetwach brzusznych i płetwie grzbietowej niektóre promienie silnie wydłużone, w górnej części tęczówki oka czerwona plamka. U samic płetwy bladopomarańczowe, na obu płatach płetwy ogonowej żółtawe plamki, plamka na tęczówce pomarańczowa.

Odżywianie[edytuj | edytuj kod]

Larwy owadów oraz przelatujące owady chwytane poprzez skoki ponad powierzchnią wody[6].

Rozród[edytuj | edytuj kod]

Dojrzewa płciowo przy długości 4,5 cm. Trze się cały rok, parami lub grupowo. Ikra okrągła, żółta lub pomarańczowa składana bezpośrednio na dnie, pozostawiana bez opieki.

W akwarium[edytuj | edytuj kod]

Wymaga zbiornika o długości minimum 100 cm[3][7]. Ryby najlepiej czują się w stadach złożonych z minimum 5 osobników.

Zalecane warunki w akwarium
Temperatura wody 23–27 °C[3]
Twardość wody 5–19°n
Skala pH 6,5–7,5[3]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Bryconalestes longipinnis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. Bryconalestes longipinnis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  3. a b c d Wally Kahl, Burkard Kahl, Dieter Vogt, Atlas ryb akwariowych, Henryk Garbarczyk (tłum.), Eligiusz Nowakowski (tłum.), Warszawa: Delta W-Z, 2000, ISBN 83-7175-260-1.
  4. Henryk Moll, O rozmnażaniu bystrzyka długopłetwego, AKWARIUM 3/76
  5. Hans Frey: Akwarium słodkowodne. Przekład: Wiesław Wiśniewolski. Warszawa: Wydawnictwo Sport i Turystyka, 1990, s. 182. ISBN 83-217-2777-8.
  6. a b Ryby. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1976, seria: Mały słownik zoologiczny.
  7. a b c Brycinus longipinnus. (ang.) w: Froese, R. & D. Pauly. FishBase. World Wide Web electronic publication. fishbase.org [dostęp 27 października 2012]
  8. a b c Ron Fricke, William Neil Eschmeyer, Richard Van der Laan (red.), SEARCH, [w:] Eschmeyer's Catalog of Fishes, California Academy of Sciences, 2 października 2012 [dostęp 2012-10-27] (ang.).