Błażowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Błażowa
miasto w gminie miejsko-wiejskiej
Ilustracja
Rynek
Herb
Herb
Państwo

 Polska

Województwo

 podkarpackie

Powiat

rzeszowski

Gmina

Błażowa

Aglomeracja

rzeszowska

Data założenia

XV wiek

Prawa miejskie

przed 1770

Burmistrz

Jerzy Kocój

Powierzchnia

4,23[1] km²

Populacja (2022)
• liczba ludności
• gęstość


2117[1]
500[1] os./km²

Strefa numeracyjna

(+48) 17

Kod pocztowy

36-030

Tablice rejestracyjne

RZE

Położenie na mapie gminy Błażowa
Mapa konturowa gminy Błażowa, w centrum znajduje się punkt z opisem „Błażowa”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Błażowa”
Położenie na mapie województwa podkarpackiego
Mapa konturowa województwa podkarpackiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Błażowa”
Położenie na mapie powiatu rzeszowskiego
Mapa konturowa powiatu rzeszowskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Błażowa”
Ziemia49°53′00″N 22°05′58″E/49,883333 22,099444
TERC (TERYT)

1816024

SIMC

0974280

Urząd miejski
pl. Jana Pawła II 1
36-030 Błażowa
Strona internetowa
BIP

Błażowamiasto w Polsce, w województwie podkarpackim, w powiecie rzeszowskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Błażowa, na Pogórzu Dynowskim, nad rzeką Ryjak (dopływ Strugu). Lokalny ośrodek handlowo-usługowy i drobnego przemysłu.

Błażowa położona jest w ziemi sanockiej[2]. Uzyskała lokację miejską przed 1770 rokiem[3].

W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Błażowa. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. rzeszowskiego.

Według danych z 31 grudnia 2021 Błażowa liczyła 2149 mieszkańców.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Początki osady nie są znane – pierwsza wzmianka o Błażowej pochodzi z 1429 roku i zawarta jest w dokumencie dotyczącym lokalizacji pobliskiej wsi Kąkolówka, wydanym w Dynowie przez Piotra Lunaka Kmitę. Nazwa Błażowa (dawniej Błażejowa) wywodzi się od Błaża (Błażeja)[4], zapewne imienia zasadźcy lub pierwszego jej właściciela. Wcześniej jeszcze znana jako Złotowieniec – według legendy miał taką nazwę nadać król Władysław II Jagiełło, gdy przejeżdżał obok osady i spostrzegł, że naokoło rosną złociste łany zboża.

Mikołaj Rzeszowski herbu Doliwa, żyjący w XVI wieku, był właścicielem Błażowej i Rzeszowa. W 1596 r. powstała fundacja stypendialna utworzona przez księdza Tomasza Raskowicza z Pyzdr – proboszcza z Błażowej dla miejscowej młodzieży. W 1624 r. i w 1672 r. najazdy Tatarów spowodowały zniszczenie Błażowej.

Prawa miejskie Błażowa otrzymała przed 1770 rokiem była wtedy własnością prywatną. W latach 1772–1918 miasto znajdowało się w zaborze austriackim.

Na przełomie XIX i XX wieku nastąpił w mieście rozkwit ruchu spółdzielczego. W okresie międzywojennym miały miejsce strajki chłopskie, a w okresie okupacji niemieckiej miasto było ośrodkiem ruchu oporu. Działał tu ksiądz Michał Pilipiec ps. „Ski” (1912 – 8 grudnia 1944) – kapelan AK, m.in. Obwodu Rzeszów. Związany pracą z Futomą i Błażową[5]. Powołana tu została Placówka AK Błażowa z Dynowem, na czele której stanął krypt. „Buk” – Stanisław Jakubczyk ps. „Chrobry”, Podobwód Rzeszów-Południe AK.

Dużą część ludności Błażowej stanowili Żydzi. Początki żydowskiego osadnictwa sięgają XVIII w. W latach dwudziestych XX w. stanowili ok. 18% ludności miasta. W czasie drugiej wojny światowej w Błażowej funkcjonowało getto, zlikwidowane 26 czerwca 1942. Większość błażowskich Żydów została przesiedlona do getta w Rzeszowie, a następnie zamordowana.

4 grudnia 1944 r. do miejscowości tej przyjechali funkcjonariusze UB z Rzeszowa i przeprowadzili aresztowania wśród mieszkańców, głównie żołnierzy AK. Wśród aresztowanych, obok ks. Michała Pilipca, znaleźli się Dominik Sobczyk ps. Trop (sekretarz gminy zbiorowej Błażowa), Stanisław Rybka ps. Szpak (plutonowy, dowódca drużyny I Plutonu AK Błażowa), Józef Bator ps. Żyto (żołnierz AK) oraz szereg innych osób.

W 1950 roku na placu Wolności wzniesiono Pomnik Wdzięczności Armii Czerwonej[6].

Miasto jest siedzibą rzymskokatolickiej parafii św Marcina oraz dekanatu Błażowa.

Demografia[edytuj | edytuj kod]

  • Piramida wieku mieszkańców Błażowej w 2014 roku.

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

Neogotycki kościół pod wezwaniem św. Marcina

Sport[edytuj | edytuj kod]

W Błażowej działa klub piłkarski Błażowianka Błażowa, założony w 1923 roku[7]. W sezonie 2022/2023 drużyna rozgrywała mecze w klasie okręgowej[8]. W 2010 roku założono klub piłki koszykowej SSK Błażowa, który w 2014 roku przeniesiono do Rzeszowa[9].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2022 roku [online], Główny Urząd Statystyczny, 7 grudnia 2022 [dostęp 2022-12-08].
  2. Wojciech Trzebiński: Działalność urbanistyczna magnatów i szlachty w Polsce XVIII wieku. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1962, s. 12.
  3. Robert Krzysztofik, Lokacje miejskie na obszarze Polski. Dokumentacja geograficzno-historyczna, Katowice 2007, s. 20-21.
  4. Stanisław Rospond: Słownik etymologiczny miast i gmin PRL. Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1984, s. 30. ISBN 978-83-04-01090-1.
  5. Polski Słownik Biograficzny T.26/2.- Wrocław, 1981.
  6. Dominika Czarnecka "Pomniki Wdzięczności Armii Czerwonej w Polsce Ludowej i w III Rzeczypospolitej" IPN 2015, ISBN 978-83-7629-777-4, str. 385
  7. Historia klubu [online], blazowianka.pl [dostęp 2023-06-11].
  8. Ludowy Klub Sportowy Błażowianka Błażowa w bazie 90minut.pl
  9. Mateusz Chmiel, SSK Rzeszów marzy o koszykarskiej I lidze. Na ich mecze warto przychodzić [online], rzeszow.wyborcza.pl, 24 lutego 2018 [dostęp 2023-06-11].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]