Cła sundzkie
Cła sundzkie[1] – wprowadzona przez Danię opłata pobierana w latach 1429–1857 od obcych statków handlowych, które przepływały przez cieśninę Sund w północnej Europie. Zachowane tabele[2] ceł sundzkich stanowią źródło do dziejów handlu bałtyckiego. Wprowadził je Eryk Pomorski, a zreformował Peder Oxe. Były one ważnym źródłem dochodów skarbca królewskiego i wiązały się z nimi pretensje Danii do władzy na Morzu Bałtyckim. Cła były przedmiotem konfliktów między Danią, Niderlandami, Szwecją, Francją oraz Anglią[potrzebny przypis]. Konferencja międzynarodowa zniosła cła z dniem 1 kwietnia 1857. Miejscem pobierania ceł sundzkich był zamek Kronborg[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ T. Bojarska, Z. Kotlarczyk Requiem dla ostatniego wikinga Wydawnictwo Morskie, Gdańsk 1974
- ↑ A. Mączak Między Gdańskiem a Sundem Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1972, str. 139
- ↑ Włodzimierz Masłowski Słownik nazw geograficznych, wyd. 2006, s. 145