CSS General Sumter

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
General Sumter
Historia
Stocznia

w Algiers

Wodowanie

1853

 Stany Zjednoczone
Nazwa

Junius Beebe

Wejście do służby

1853

 Stany Skonfederowane
Nazwa

Junius Beebe

Wejście do służby

1861

 CS Navy
Nazwa

CSS General Sumter

Wejście do służby

1862

Wycofanie ze służby

6 czerwca 1862

 US Army
Nazwa

Sumter

Wejście do służby

czerwiec-lipiec 1862

Wycofanie ze służby

sierpień 1862

Los okrętu

zniszczony w sierpniu 1862 na mieliźnie

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

525 t[1]

Długość

55,47 m (182')[1]

Szerokość

8,63 m (28'4")[1]

Napęd
maszyny parowe napędzające boczne koła łopatkowe
Prędkość

ok. 8-10 w (?)[2]

Uzbrojenie
1-2 działa 32-funtowe[a], taran

CSS General Sumter – amerykański okręt rzecznytaranowiec z okresu wojny secesyjnej, przebudowany ze statku Junius Beebe, używany przez wojska Konfederacji, a następnie Unii jako Sumter, podczas kampanii na Missisipi.

Budowa[edytuj | edytuj kod]

„General Sumter” został zbudowany w Algiers w Luizjanie w 1853 roku jako cywilny statek – drewniany bocznokołowy pchacz o napędzie parowym „Junius Beebe”[1]. Jako statek operował głównie na Missisipi i jej dopływach.

Po wybuchu wojny domowej w USA, „Junius Beebe” został w 1861 zakupiony przez stan Luizjana od armatora Southern Steamship Co. Charlesa H. Morgana[1]. Służył przez pewien czas jako statek w służbie rządu stanowego, po czym 25 stycznia 1862 w stoczni James Martin w Algiers rozpoczęto jego przebudowę na okręt – taranowiec[1]. Otrzymał nazwę prawdopodobnie na cześć generała Thomasa Sumtera z okresu wojny o niepodległość[3].

Przebudowa polegała przede wszystkim na wzmocnieniu jego dziobu przez pokrycie go drewnem dębowym grubości 10 cm (4 cale) i żelaznymi płytami grubości 25 mm (1 cal)[1]. Wzmocniono osłonę maszynowni przez dodatkowe przegrody, a ściany nadbudówki osłonięto belami sprasowanej bawełny umieszczonymi pomiędzy dodatkowymi drewnianymi ściankami, co dawało ochronę przed ostrzałem z broni strzeleckiej, stąd „General Sumter” był zaliczany do okrętów typu cottonclad. Zamontowano też na nim uzbrojenie w postaci jednego działa gładkolufowego 32-funtowego (kalibru 163 mm) (według innych publikacji, miał cztery działa 32-funtowe i jedno 12-funtowe)[a].

Służba w siłach Konfederacji[edytuj | edytuj kod]

Po przebudowie, w kwietniu 1862 „General Sumter” wszedł w skład Flotylli Obrony Rzeki (River Defense Fleet) Armii Konfederacji i wziął udział w kampanii na Missisipi. Dowodził nim początkowo komandor (Captain) W. W. Lamb[1]. 10 maja taranowiec wziął udział w zwycięskiej bitwie pod Fort Pillow (Plum Point Bend) z kanonierkami pancernymi Unii. Jako trzeci, po taranowcach CSS „General Bragg” i „General Sterling Price”, staranował i poważnie uszkodził kanonierkę pancerną USS „Cincinnati”, która zatonęła na płyciźnie[4]. Według części źródeł, następnie w ten sam sposób zaatakował też USS „Mound City”, która – po staranowaniu jeszcze przez CSS „General Earl Van Dorn” – również została unieruchomiona[b]. Następnie jednak „Sumter” dostał się pod ostrzał kanonierki pancernej USS „Carondelet”, której pocisk, według niektórych źródeł, spowodował wybuch kotła i poważne uszkodzenia[c]. Według niektórych źródeł na początku starcia dwa pociski „Sumtera” uszkodziły z niewielkiej odległości łódź moździerzową (mortar boat) nr 16, prawdopodobnie dokonał tego jednak CSS „General Earl Van Dorn”[d].

6 czerwca 1862 doszło do bitwy pod Memphis, z pancernymi kanonierkami i nowymi taranowcami Unii, przegranej przez Konfederatów. Podczas niej „General Sumter” staranował i uszkodził taranowiec CSS „Queen of the West”[4][1]. Ostatecznie „General Sumter” został poważnie uszkodzony ogniem kanonierek i uszkodzony wyrzucił się na brzeg, po stronie Arkansas[1].

Służba w siłach Unii[edytuj | edytuj kod]

Po remoncie taranowiec został wcielony do służby w marynarce Unii, pod nazwą USS „Sumter”. Jako uzbrojenie wykazywano 2 działa 32-funtowe[a]. Już w sierpniu 1862 „Sumter” wszedł na mieliznę koło Bayou Sara w Luizjanie i został uszkodzony, po czym został tam porzucony i nie został już wyremontowany. Wymontowano jedynie część maszyn na potrzeby części zamiennych, reszta okrętu została później częściowo rozebrana przez ludność, a wrak ostatecznie został spalony przez Konfederatów[3].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Uzbrojenie w jedno działo 32-funtowe w służbie konfederackiej i dwa działa 32 funtowe w służbie Unii według DANFS. A. Konstam, op.cit., s. 15 podaje 4 działa 32-funtowe i jedno 12-funtowe.
  2. Konstam 2002 ↓, s. 33. Według jednak artykułu o USS „Mound City” w DANFS, staranowały ją CSS „Colonel Lovell” i „General Earl Van Dorn”.
  3. Według Konstam 2002 ↓, s. 33. Brak wzmianki o tym w DANFS. Wersja ta budzi jednak wątpliwości, zważywszy na ciężkie uszkodzenia, jakie powodowały wybuchy kotła i na gotowość okrętu do akcji już po niecałym miesiącu.
  4. Łódź moździerzową uszkodził prawdopodobnie „General Sumter” według General Sumter DANFS, lecz według Konstam 2002 ↓, s. 33 i General Earl Van Dorn DANFS, był to „General Van Dorn”

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i j General Sumter - DANFS
  2. A. Konstam (op.cit.), s.16
  3. a b Sumter - DANFS
  4. a b Konstam 2002 ↓, s. 33

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Angus Konstam: Mississippi River Gunboats of the American Civil War 1861-1865. Osprey Publishing, 2002, seria: New Vanguard. nr 46. ISBN 1-84176-413-2. (ang.).
  • General Sumter. [w:] Dictionary of American Naval Fighting Ships (DANFS) [on-line]. Naval History and Heritage Command, 2015-10-19. [dostęp 2023-01-15]. (ang.).
  • Sumter I (SwStr). [w:] Dictionary of American Naval Fighting Ships (DANFS) [on-line]. Naval History and Heritage Command, 2015-09-24. [dostęp 2023-01-15]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]