Cao Kun
Cao Kun | |
Data urodzenia |
12 grudnia 1862 |
---|---|
Data śmierci |
17 maja 1938 |
Prezydent Republiki Chińskiej | |
Okres |
od 10 października 1923 |
Poprzednik | |
Następca |
Nazwisko chińskie | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||
Cao Kun (ur. 12 grudnia 1862, zm. 17 maja 1938) – chiński polityk i wojskowy, od października 1923 do listopada 1924 roku prezydent Republiki Chińskiej.
Urodził się w biednej rodzinie w Tianjinie[1]. Podczas wojny chińsko-japońskiej (1894-1895) walczył w Korei. Po zakończeniu wojny wstąpił do armii Beiyang. Dzięki znajomości z Yuan Shikaiem doszedł szybko do stopnia oficerskiego[1].
Po upadku Yuan Shikaia w 1916 roku związał się z Wu Peifu i kliką Zhili. W latach 1916–1920 był gubernatorem prowincji Zhili, Shandong i Henan. W tym okresie współpracował z Duan Qirui, jednak gdy nie otrzymał obiecanego stanowiska prezydenta, wystąpił przeciw niemu podczas wojny Zhili-Anfu w 1920 roku[1].
W czerwcu 1923 roku przy obojętności Wu Peifu sprowokował rozruchy w Pekinie, zmuszając prezydenta Li Yuanhonga do rezygnacji. Następnie 10 października przekupił członków parlamentu (każdy otrzymał po 5 tysięcy juanów), którzy obrali go głową państwa. Podczas swojej krótkiej prezydentury zdążył zatwierdzić nową konstytucję Republiki Chińskiej. Konstytucja, mimo iż na owe czasy niezwykle demokratyczna i postępowa, pozostała jednak w rzeczywistości aktem na papierze, zignorowanym całkowicie przez rządzących faktycznie militarystów[1].
Rządy Cao Kuna zakończyły się 2 listopada 1924 roku, gdy do Pekinu wkroczyły wojska generała Feng Yuxianga, zmuszając prezydenta do rezygnacji. Obalony Cao Kun spędził dwa lata w areszcie domowym[1]. Po uwolnieniu podobnie jak wielu upadłych polityków tego okresu przeprowadził się na teren japońskiej koncesji w Tianjinie, gdzie zmarł[1]. Był najkrócej urzędującym prezydentem Chin przed 1949 rokiem.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Jakub Polit: Chiny. Warszawa: Wydawnictwo Trio, 2004. ISBN 83-88542-68-0.