Carey Bell
| |
| Imię i nazwisko |
Carey Bell Harrington |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
Carey Bell Harrington (ur. 14 listopada 1936 w Macon, zm. 6 maja 2007 w Chicago[1]) – amerykański muzyk specjalizujący się w grze na harmonijce diatonicznej, jeden z najważniejszych przedstawicieli bluesa chicagowskiego.
Bell początkowo pragnął grać na saksofonie, jednak jego dziadek kupił mu znacznie tańszą harmonijkę. W wieku 13 lat muzyk zaczął zawodowo występować ze swoim ojcem chrzestnym. 12 września 1956 obaj przeprowadzili się do Chicago, aby ułatwić młodemu muzykowi dalszy rozwój. Wkrótce dwudziestolatek zaprzyjaźnił się z Little Walterem, który udzielał mu rad dotyczących gry. Bell pobierał lekcje u Sonny'ego Boya Williamsona II oaz Big Walter Hortona. W latach 70. wstąpił w szeregi Chicago Blues All-Stars[2].
Carey Bell zmarł na atak serca 6 maja 2007[2].
Dyskografia[edytuj | edytuj kod]
Carey Bell nagrał następujące albumy[3]:
- Carey Bell's Blues Harp
- Last Night
- Heartaches and Pains
- Son of a Gun
- Harpslinger
- Dynasty!
- Mellow Down Easy
- Harpmaster
- Goin' on Main Street
- Carey Bell's Blues Harp
- Deep Down
- Good Luck Man
- Brought up the Hard Way
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Biografia Carey Bella. allmusic.com. [dostęp 2011-08-08]. (ang.).
- ↑ a b Carey Bell. Alligator Records. [dostęp 2011-08-08]. (ang.).
- ↑ Dyskografia. Carey Bell Memorial Website. [dostęp 2011-08-08]. (ang.).