Carl Ebert (reżyser)
| Imię i nazwisko |
Carl Anton Ebert |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Gatunki | |
| Zawód |
Carl Anton Ebert[1] (ur. 20 lutego 1887 w Berlinie, zm. 14 maja 1980 w Santa Monica w stanie Kalifornia[1]) – niemiecki reżyser operowy.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Był uczniem Maxa Reinhardta[1][2]. Początkowo występował jako aktor w Berlinie i Frankfurcie nad Menem[1][2]. W 1927 roku objął posadę dyrektora teatru w Darmstadcie i zajął się reżyserią[1][2]. W latach 1931–1933 kierował berlińską Städtische Oper[1][2]. Po dojściu do władzy nazistów w 1933 roku wyemigrował z Niemiec[1][2], początkowo przebywał we Włoszech i Argentynie[2]. W 1934 roku nawiązał współpracę z Fritzem Buschem przy organizacji pierwszego festiwalu operowego w Glyndebourne i pozostał jego dyrektorem artystycznym do 1939 roku[1][2]. W 1936 roku wyjechał do Ankary, gdzie zorganizował teatr narodowy oraz pierwszą turecką szkołę opery i dramatu, którą kierował do 1947 roku[1][2].
Od 1947 do 1959 roku ponownie pełnił funkcję kierownika artystycznego festiwalu operowego w Glyndebourne[1]. W latach 1948–1954 wykładał na University of Southern California w Los Angeles[1][2]. Wyreżyserował prapremierowe przedstawienie opery Igora Strawinskiego The Rake’s Progress (Wenecja 1951)[2]. Od 1956 do 1961 roku pełnił ponownie funkcję dyrektora Städtische Oper w Berlinie[1].
Jego syn Peter Ebert również został reżyserem operowym[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h i j k l Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 2 Conf–Gysi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 980. ISBN 0-02-865527-3.
- ↑ a b c d e f g h i j k Lucjan Kydryński: Opera na cały rok. Kalendarium. T. 1. styczeń–czerwiec. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1989, s. 324–325. ISBN 83-224-0334-8.