Carlo d’Ordonez

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Carlo d’Ordonez
Data i miejsce urodzenia

19 kwietnia 1734
Wiedeń

Pochodzenie

hiszpańskie

Data i miejsce śmierci

6 września 1786
Wiedeń

Gatunki

muzyka poważna, muzyka klasycyzmu

Zawód

kompozytor, skrzypek

Carlo d’Ordonez, Karl von Ordonez, także Ordoñez, Ordonetz, Odronitz, Ordoniz, Ordonne[1] (ur. 19 kwietnia 1734 w Wiedniu, zm. 6 września 1786 tamże[2][3][4]) – kompozytor i skrzypek austriacki pochodzenia hiszpańskiego[2].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z hiszpańskiej rodziny należącej do arystokracji[4]. Niewiele wiadomo na temat jego młodości i wczesnego życia[3]. Od 1758 roku był zatrudniony jako urzędnik w administracji dolnoaustriackiej[1]. Komponował od początku lat 50. XVIII wieku[4], jego utwory były znane i krążyły w licznych drukach po całej Europie[1]. Współzałożyciel i członek orkiestry Tonkünstler-Societät[1][3]. W 1773 roku uczestniczył w Wiedniu w wykonaniu kwartetów Josepha Haydna u ambasadora angielskiego, lorda Stormonda[1]. Po 1783 roku ze względu na postępującą gruźlicę wycofał się z życia publicznego. Zmarł w biedzie[3].

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Skomponował około 70 symfonii (w tym m.in. Sinfonia périodique i Sinfonia solenne), około 35 kwartetów smyczkowych, 20 triów, koncerty i liczne utwory kameralne, kantatę Der alte Wienierische Tandelmarkt (1779), marionetkową parodię Alcesty Glucka (wyst. Esterház 1775) i singspiel Diesmal hat der Mann den Willen (wyst. Wiedeń 1778)[4]. Swoją twórczością przyczynił się do rozwoju wczesnoklasycznej muzyki instrumentalnej, poszukiwał nowych środków wyrazu i dążył do stworzenia nowej faktury[1]. We wczesnym okresie swojej twórczości pisał symfonie o budowie 3-częściowej, później tworzył także 4-częściowe[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 7. Część biograficzna n–pa. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2002, s. 168–169. ISBN 978-83-224-0808-7.
  2. a b Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 4 Levy–Pisa. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2661. ISBN 0-02-865529-X.
  3. a b c d Bertil van Boer: Historical Dictionary of Music of the Classical Period. Lanham: Scarecrow Press, 2012, s. 418. ISBN 978-0-8108-7183-0.
  4. a b c d The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 652. ISBN 0-674-37299-9.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]