Catherine Henriette de Balzac d’Entragues

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Catherine Henriette de Balzac d’Entragues
Ilustracja
ilustracja herbu
Markiza de Verneuil
Dane biograficzne
Data urodzenia

1579

Data śmierci

1633

Ojciec

Charles Balzac d’Entragues, markiz d’Entragues

Matka

Marie Touchet

Catherine Henriette de Balzac d’Entragues, markiza de Verneuil (ur. 1579, zm. 1633) – francuska arystokratka, po śmieri Gabrielle d’Estrées będąca maîtresse-en-titre króla Francji Henryka IV. Była córką Charlesa Balzac d’Entragues i jego żony Marii Touchet, która była dawniej jedynyną mistrzynią Francji Karola IX.

Królewska metresa[edytuj | edytuj kod]

Catherine Henriette de Balzac d’Entragues pojawiła się na dworze w czasach, gdy marzeniem większości kobiet było stanie się królewską kochanką i zdobyć wielki majątek, a jej matka Marie przed jej narodzinami była kochanką króla Karola IX. Ambitna, ładna i intrygująca wkrótce zdobyła serce Henryka IV, wciąż głęboko pogrążonego w żałobie po śmierci Gabrielle d’Estrées. Młoda szlachcianka przed związaniem się z królem skłoniła go do tego, żeby zapłacił jej ojcu ogromną sumę pieniędzy i do pisemnej obietnicy wzięcia z nią ślubu, o ile w ciągu dziewięciu miesięcy urodzi mu syna. Obietnica ta doprowadziła do gorzkich scen zazdrości i wzajemnych oskarżeń na dworze, kiedy wkrótce potem królową została Marie de’Medici zamiast Catherine Henriette.

Straszliwie wściekła i czując się zdradzoną metresa zaangażowała się w spisek przeciwko królowi w 1608 roku, ale uciekła z kraju unikając wszelkiej kary, kiedy spisek został udaremniony, a w 1608 roku Henryk IV z powrotem przyjął ją na dwór i obdarzył ją łaskami jako kolejną ze swoich kochanek. Później była zaangażowana w hiszpańskie intrygi związane z ostatnią kochanką monarchy – młodą księżną Kondeuszową poprzedzające śmierć króla w 1610 roku. Po śmierci króla jego żona, królowa Maria de 'Medici została mianowana regenttką przez Parlament, Catherine Henriette została natychmiast wygnana z dworu królewskiego. Żyła jeszcze przez 23 lata po śmierci Henryka aż do 1633 roku. Zmarła w wieku 55 lat samotna i zapomniana.

Potomstwo[edytuj | edytuj kod]

Z królem Henrykiem IV, królem Francji miała dwoje dzieci:

  • Gaston Henryk, książę de Verneuil (ur. 1601, zm. 1682)
  • Gabrielle Angelika (ur. 1603, zm. 1627)

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Eleanor Herman, W łóżku z królem. 500 lat cudzołóstwa, władzy, rywalizacji i zemsty. Historia metres królewskich, Katarzyna Kołaczkowska (tłum.), Warszawa: wyd. Jeden Świat, 2006, ISBN 83-89632-26-8, OCLC 749816595.
  • Benedetta Craveri, Kochanki i królowe. Władza kobiet, Piotr Salwa (tłum.), Warszawa: wyd. W.A.B, 2013, ISBN 978-83-280-0812-0, OCLC 864878925.