Cebulica syberyjska
| ||
| ||
| Systematyka[1] | ||
| Domena | eukarionty | |
| Królestwo | rośliny | |
| Klad | rośliny naczyniowe | |
| Klad | rośliny nasienne | |
| Klasa | okrytonasienne | |
| Klad | jednoliścienne | |
| Rząd | szparagowce | |
| Rodzina | szparagowate | |
| Rodzaj | cebulica | |
| Gatunek | cebulica syberyjska | |
| Nazwa systematyczna | ||
| Scilla siberica Andrews Bot. Repos. 6: t. 365. 1804[2] | ||
| Synonimy | ||
|
Scilla sibirica Haw. | ||
Cebulica syberyjska (Scilla siberica) – gatunek byliny należący do rodziny szparagowatych. Pochodzi z zachodniej Azji, Kaukazu i wschodniej Europy. Jest uprawiany w wielu krajach świata[2]. W Polsce jest uprawiany jako roślina ozdobna, czasami dziczejąca (kenofit, efemerofit)[3].
Spis treści
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
- Pokrój
- Nieduża roślina, osiągająca wysokość zaledwie 10–15 cm.
- Liście
- Liście odziomkowe, podłużne, lancetowate o zaostrzonych końcach, mięsiste. Wyrastają wczesną wiosną, równocześnie z kwiatami. Pod koniec czerwca kończą wegetację i wysychają.
- Kwiaty
- Na szczycie nieulistnionego głąbika wyrasta 2–5 pojedynczych, zwisających kwiatów. Mają one dzwonkowaty kształt i składają się z 6 podłużnych, wolnych listków okwiatu o intensywnie lazurowoniebieskim kolorze z ciemniejszą pręgą. Roślina kwitnie wczesną wiosną; od marca do kwietnia.
- Cebula
- Pojedyncza cebulka mateczna, tworząca mniejsze cebulki przybyszowe. Łuski okrywające gatunku purpurowe, odmiana 'Alba' ma białe łuski.
Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]
Roślina ozdobna: Uprawiana jako roślina ozdobna, ze względu na swoje intensywnie niebieskie kwiaty i kwitnienie wczesną wiosną. Nadaje się do ogrodów skalnych, na rabaty[4].
Uprawa[edytuj | edytuj kod]
Geofit cebulowy. Dobrze rośnie na lekkich i żyznych glebach, najlepiej jeśli gleba jest próchniczna, przepuszczalna, lekko wilgotna. W okresie kwitnienia wymaga wilgoci. Może rosnąć zarówno w półcieniu, jak i na słonecznym stanowisku. Na zimę stanowiska przykrywa się torfem[5]. Rozmnażanie wegetatywne za pomocą cebulek bocznych. Rozmnażanie generatywne łatwe, po stratyfikacji nasion. Rośliny zakwitają po trzech, czterech latach. Sadzi się je na głębokość 6–8 cm w odstępach co 5–10 cm, a na miejsca docelowe co 10–20 cm[4][5][4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Stevens P.F.: Angiosperm Phylogeny Website (ang.). 2001–. [dostęp 2010-10-22].
- ↑ a b Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2009-03-22].
- ↑ Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
- ↑ a b c Geoff Burnie i inni: Botanica. Rośliny ogrodowe. Könemann, 2005. ISBN 3-8331-1916-0.
- ↑ a b Cebulica syberyjska (pol.). W: WymarzonyOgród [on-line]. 2013–. [dostęp 2013-04-10].
