Centrum Edukacji i Historii Warszawskiej Straży Pożarnej

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Centrum Edukacji i Historii Warszawskiej Straży Pożarnej
Ilustracja
Jedna z 15 sal wystawowych
Państwo

 Polska

Miejscowość

Warszawa

Adres

ul. Marcinkowskiego 2

Data założenia

2018[1]

Zakres zbiorów

rozwój sprzętu pożarniczego, techniki ratowniczej oraz historia Państwowej Straży Pożarnej m.st. Warszawy[2]

Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, w centrum znajduje się punkt z opisem „Centrum Edukacji i Historii Warszawskiej Straży Pożarnej”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Centrum Edukacji i Historii Warszawskiej Straży Pożarnej”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Centrum Edukacji i Historii Warszawskiej Straży Pożarnej”
Ziemia52°14′53,203″N 21°02′25,393″E/52,248112 21,040387
Multimedia w Wikimedia Commons

Centrum Edukacji i Historii Warszawskiej Straży Pożarnej – placówka muzealno-edukacyjna poświęcona rozwojowi sprzętu pożarniczego, techniki ratowniczej oraz historii Państwowej Straży Pożarnej m.st. Warszawy. Mieści się w zespole budynków dawnego V Oddziału Straży Ogniowej przy ul. Marcinkowskiego 2 w dzielnicy Praga-Północ.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Centrum zostało otwarte w 2018[1]. Przejęło eksponaty dawnego Muzeum Pożarnictwa, które mieściło się w Koszarach Mirowskich przy ul. Chłodnej 3[3]. Ta utworzona w 1983 roku placówka kontynuowała z kolei tradycje Muzeum Pożarnictwa utworzonego w 1907 roku[4].

Na potrzeby Centrum zaadaptowano część powierzchni w zespole dawnego V Oddziału Straży Ogniowej, zrewitalizowanego w latach 2008−2018[3]. Nad koncepcją i zaaranżowaniem 15 sal znajdujących się na parterze i pierwszym piętrze budynku głównego pracowały wszystkie jednostki Komendy Miejskiej Państwowej Straży Pożarnej m.st. Warszawy[3]. Są to m.in. sale Historii, Łączności, Sikawek Konnych, Motopomp, Przyczyn i Skutków Pożarów, Ratownictwa Chemiczno-Ekologicznego, Działań Poszukiwawczo-Ratowniczych, Ratownictwa Medycznego oraz Technicznych Systemów Zabezpieczeń[3]. Zajmują łącznie ok. 1000 m²[5]. Oprócz oprawy audiowizualnej (tło dźwiękowe, kioski multimedialne, filmy) na ekspozycję wprowadzono również kilka efektów inscenizacyjnych, takich jak sferyczna projekcja pożaru i akcji gaśniczej[6]. Powstała również sala kinowa na 60 miejsc[6]. W sąsiednim, odbudowanym budynku kuźni i stajni[7] zgromadzono kolekcję zabytkowych samochodów pożarniczych, m.in. samochód De Dion-Bouton z 1928 roku z wysuwaną mechanicznie drabiną o rozpiętości 25 metrów[3].

W Centrum organizowane są także wystawy czasowe[3]. Jest ono przeznaczone do zwiedzania przez grupy zorganizowane[5][3]. Można je zwiedzać indywidualnie w Noc Muzeów[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Kalendarium. [w:] Komenda Miejska Państwowej Straży Pożarnej m. st. Warszawy [on-line]. [dostęp 2022-04-07].
  2. ↑ Noc Muzeów w Centrum Edukacji i Historii Warszawskiej Strazy Pożarnej. 15 maja 2021. [dostęp 2022-04-08].
  3. ↑ a b c d e f g h Marta Giziewicz: Nauka przez pamięć. [w:] Przegląd Pożarniczy [on-line]. [dostęp 2022-03-29].
  4. ↑ Dorota Folga-Januszewska: Muzea Warszawy. Przewodnik. Olszanica: Wydawnictwo BOSZ, 2012, s. 66. ISBN 978-83-7576-159-7.
  5. ↑ a b Centrum Edukacji i Historii Warszawskiej Straży Pożarnej. urodzinypragi.pl, 12 lutego 2019. [dostęp 2022-04-06].
  6. ↑ a b Centrum Edukacji i Historii Warszawskiej Straży Pożarnej wraz z unikalną ekspozycją muzealną – Muzeum Pożarnictwa. [w:] Delta sp.j. Krentowski, Hus [on-line]. [dostęp 2022-04-09].
  7. ↑ Historyczna remiza Straży Ogniowej odbudowana. [w:] Urząd m.st. Warszawy [on-line]. um.warszawa.pl, 3 października 2018. [dostęp 2022-04-08].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Centrum_Edukacji_i_Historii_Warszawskiej_Straży_Pożarnej&oldid=73233921”