Dujker zatokowy
| Cephalophorus ogilbyi | |||
| (Waterhouse, 1838) | |||
_Cephalophus_ogilbyi.png)
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
dujker zatokowy | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[1] | |||
 | |||
Dujker zatokowy[2] (Cephalophorus ogilbyi) – gatunek ssaka parzystokopytnego z rodziny wołowatych, zaliczany do grupy dujkerów. Gatunek słabo poznany.
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Przeniesiony w 2022 roku z Cephalophus do Cephalophorus na podstawie analiz molekularnych i morfologicznych[3].
Występowanie i biotop[edytuj | edytuj kod]
Obecny zasięg występowania gatunku obejmuje Nigerię, Kamerun, Gabon, Gwineę Równikową i Republikę Konga. Zasiedla nizinne tereny pokryte wilgotnym lasem równikowym. Na wyspie Bioko rozprzestrzenił się również na terenach do wysokości 1200 m n.p.m.
Charakterystyka ogólna[edytuj | edytuj kod]
| Podstawowe dane | |
|---|---|
| Długość ciała | 85–115 cm |
| Długość ogona | 12–15 cm |
| Wysokość w kłębie | ok. 55 cm |
| Masa ciała | 14–20 kg |
| Dojrzałość płciowa | brak danych |
| Ciąża | brak danych |
| Liczba młodych w miocie |
brak danych |
| Długość życia | brak danych |
Wygląd[edytuj | edytuj kod]
Ubarwienie brązowe przeplatane szarym włosem, jaśniejsze w dolnych partiach ciała. Rogi występują u przedstawicieli obu płci, u samców osiągają długość 8-12 cm, a u samic 4-6 cm.
Tryb życia[edytuj | edytuj kod]
Obserwowany pojedynczo lub w parach, prowadzi prawdopodobnie dzienny tryb życia. Żywi się głównie owocami. Notowano obecność dujkerów zatokowych żerujących w pobliżu skupisk małp żywiących się owocami. Dujkery zatokowe zjadały owoce opadłe lub strącone przez małpy.
Rozród[edytuj | edytuj kod]
Biologia rozrodu tego gatunku nie została jeszcze zbadana.
Podgatunki[edytuj | edytuj kod]
- djuker białonogi (Cephalophorus ogilbyi ogilbyi) – Nigeria, Kamerun i wyspa Bioko
- djuker zatokowy (Cephalophorus ogilbyi crusalbum) – Gabon i Republika Konga
Wyróżniany wcześniej C. o. brookei jest obecnie klasyfikowany jako odrębny gatunek djuker liberyjski (Cephalophorus brookei)
Zagrożenia i ochrona[edytuj | edytuj kod]
Liczebność populacji szacowana jest na ok. 30 tys. osobników. Ze względu na postępującą utratę siedlisk oraz polowania dujker zatokowy został objęty konwencją waszyngtońską CITES (załącznik II)[4]. W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów został zaliczony do kategorii LC (niższego ryzyka)[5], podgatunek C. o. ogilbyi w kategorii VU[1].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Huffman Brent: Cephalophus ogilbyi Ogilby's duiker. www.ultimateungulate.com. [dostęp 2007-12-12]. (ang.).
- Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Cephalophus ogilbyi. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 16 stycznia 2009]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Cephalophorus ogilbyi, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 2015, s. 297. ISBN 978-83-88147-15-9.
- ↑ E.V. Bärmann, V.G. Fonseca, K. Langen & P. Kaleme. New insights into the taxonomy of duiker antelopes (Artiodactyla: Bovidae) from the eastern Democratic Republic of the Congo, with the formal description of a new genus. „Mammalian Biology”. 102, s. 1793–1809, 2022. DOI: 10.1007/s42991-022-00279-7. (ang.).
- ↑ Appendices I, II and III of CITES. cites.org, 12 czerwca 2013. [dostęp 2013-06-26]. (ang.).
- ↑ IUCN SSC Antelope Specialist Group, Cephalophus ogilbyi, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2009-01-16] (ang.).