Kapodziób

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Cereopsis novaehollandiae)
Kapodziób
Cereopsis novaehollandiae[1]
Latham, 1801[2]
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

blaszkodziobe

Rodzina

kaczkowate

Podrodzina

gęsi

Plemię

Cereopseini

Rodzaj

Cereopsis[3]
Latham, 1801[2]

Gatunek

kapodziób

Synonimy
  • Anser griseus Vieillot, 1818[4]
Podgatunki
  • C. n. novaehollandiae Latham, 1801
  • C. n. grisea (Vieillot, 1818)
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[5]

Zasięg występowania
Mapa występowania

Kapodziób[6] (Cereopsis novaehollandiae) – gatunek dużego ptaka z rodziny kaczkowatych (Anatidae), zamieszkujący południową Australię, Tasmanię oraz wyspy położone u południowych wybrzeży Australii oraz w Cieśninie Bassa.

Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

Kapodziób występuje w zależności od podgatunku[7]:

  • C. novaehollandiae novaehollandiae – południowa Australia, Tasmania.
  • C. novaehollandiae grisea – Archipelag Recherche.

Taksonomia[edytuj | edytuj kod]

Gatunek i rodzaj po raz pierwszy opisał w 1801 roku angielski ornitolog John Latham, nadając mu nazwę Cereopsis N. Hollandiae[2]. Jako miejsce typowe odłowu holotypu Latham wskazał Nową Południową Walię[2] (tj. wyspy Cieśniny Bassa)[8].

Etymologia[edytuj | edytuj kod]

  • Cereopsis: gr. κηρος kēros – wosk; οψις opsis – twarz[9].
  • novaehollandiae: łac. novus – nowy; nowołac. Hollandia – Holandia tj. Nowa Holandia (nowołac. Nova Hollandia lub Hollandia Nova); nazwa nadana Australii Zachodniej przez wczesnych holenderskich odkrywców i pod którą Australia była znana Europejczykom w XVII, XVIII i na początku XIX wieku. W ornitologii nazwa ta jest zwykle synonimem wschodniej Australii, zwłaszcza stanu Nowa Południowa Walia[10].
  • grisea: średniowiecznołac. griseum, griseus lub grisius – szary[11].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała 75–100 cm[8], długość skrzydła 45–50 cm[12], rozpiętość skrzydeł 137–160 cm[13]; masa ciała samców 3170–5100 g, samic 3180 g[8]. Samce są nieco większe od samic. Charakteryzuje się krótką szyją i małą głową oraz krótkim, tępym dziobem, pokrytym prawie do końca zielonkawą woskówką. Nogi są różowe z czarnymi palcami o mocnych pazurach i głęboko wciętych błonach pławnych. Upierzenie jest popielate z ciemniejszymi plamami na skrzydłach.

Jaja

Tryb życia[edytuj | edytuj kod]

Żyje na otwartych, trawiastych stokach. Ptak ten prowadzi głównie lądowy tryb życia, rzadko wchodzi do wody. Żywi się pokarmem roślinnym, żerując na trawiastych plażach i stokach. Poza sezonem lęgowym towarzyski, przemieszcza się w niewielkich stadach. Kapodzioby do lęgów przystępują w chłodnej porze roku (lipiec - sierpień). Gniazdo jest umieszczane na ziemi, w dołku pod skałami i krzewami. Samica składa 4–5 jaj, które wysiaduje przez 34–37 dni[13].

Status[edytuj | edytuj kod]

IUCN uznaje kapodzioba za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Liczebność populacji szacuje się na 16–18 tysięcy osobników[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Cereopsis novaehollandiae, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b c d J. Latham: Supplementum Indicis Ornithologici, Sive Systematis Ornithologiae. Londini: Leigh Et Sotheby, 1801, s. lxvii. (łac.).
  3. Cereopsis, [w:] Integrated Taxonomic Information System [dostęp 2013-11-13] (ang.).
  4. L.J.P. Vieillot: Nouveau dictionnaire d’histoire naturelle, appliquée aux arts, à l’agriculture, à l’économie rurale et domestique, à la médecine, etc.. Wyd. Nouv. éd. presqu’ entièrement refondue et considérablement angmentée. T. 23. Paris: Chez Deterville, 1818, s. 336. (fr.).
  5. a b BirdLife International, Cereopsis novaehollandiae, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2018, wersja 2019-2 [dostęp 2019-11-10] (ang.).
  6. Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Anserinae Vigors, 1825 - gęsi (wersja: 2019-10-12). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2019-11-10].
  7. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Screamers, ducks, geese, swans. IOC World Bird List: Version 10.1. [dostęp 2020-07-25]. (ang.).
  8. a b c C. Carboneras & G.M. Kirwan: Cape Barren Goose (Cereopsis novaehollandiae). W: J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal, D.A. Christie & E. de Juana (red.): Handbook of the Birds of the World Alive. Barcelona: Lynx Edicions, 2017. [dostęp 2017-11-11]. (ang.).
  9. The Key to Scientific Names, Cereopsis [dostęp 2017-11-11].
  10. The Key to Scientific Names, Novaehollandae [dostęp 2017-11-11].
  11. The Key to Scientific Names, Grisea [dostęp 2017-11-11].
  12. P. Busse (red.), Z. Czarnecki, A. Dyrcz, M. Gromadzki, R. Hołyński, A. Kowalska-Dyrcz, J. Machalska, S. Manikowski & B. Olech: Ptaki. T. I. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1991, s. 244, seria: Mały słownik zoologiczny. ISBN 83-214-0563-0.
  13. a b E. Keller, E. Bezzel , K. Koenig, B. Kremer, J.H. Reichholf (red.), F. Sauer, K.-L. Schuchmann, A. Sigl, R. Witt & G. Steinbach (red.): Ptaki. Cz. 2. Warszawa: Świat Książki, 2003, s. 87, seria: Leksykon zwierząt. ISBN 83-7311-181-6.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]