Cerkiew Świętych Borysa i Gleba w Moskwie (Zapadnoje Diegunino)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cerkiew Świętych Borysa i Gleba
Церковь Бориса и Глеба
7710192000
cerkiew parafialna
Ilustracja
Widok ogólny
Państwo

 Rosja

Miasto wydzielone

 Moskwa

Miejscowość

Moskwa

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Eparchia

moskiewska miejska

Wezwanie

Świętych Borysa i Gleba

Wspomnienie liturgiczne

24 lipca/6 sierpnia

Położenie na mapie Moskwy
Mapa konturowa Moskwy, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Cerkiew Świętych Borysa i Gleba”
Położenie na mapie Rosji
Mapa konturowa Rosji, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Cerkiew Świętych Borysa i Gleba”
55°52′00,39″N 37°32′03,34″E/55,866775 37,534261
Strona internetowa

Cerkiew Świętych Borysa i Glebaprawosławna cerkiew w Moskwie, w dekanacie Ikony Matki Bożej „Znak” eparchii moskiewskiej miejskiej Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Cerkiew znajdowała się początkowo na terenie wsi Diegunino. Pierwsza wzmianka o drewnianej świątyni prawosławnej w miejscowości pochodzi z 1585 r. Świątynia spłonęła w pożarze podczas polsko-litewskiej interwencji w Rosji (Wielka Smuta). W 1633 r. na miejscu tym wzniesiono nową cerkiew, ponownie drewnianą, a gdy ta z wiekiem podupadła, w latach 1761–1762 zbudowano kolejną, także z drewna[1].

W latach 1863–1866 z błogosławieństwa metropolity moskiewskiego Filareta drewnianą cerkiew zastąpiono budowlą murowaną w stylu rosyjsko-bizantyjskim, z trzema ołtarzami – Świętych Borysa i Gleba, Ikony Matki Bożej „Wszystkich Strapionych Radość” oraz św. Mikołaja[1].

Świątynia była czynna do lutego 1941 r. Obiekt sakralny przebudowano na ambulatorium. W latach powojennych, do 1990 r. w budynku mieściły się różne instytucje świeckie. W 1961 r. budowlę wpisano do rejestru zabytków. Mimo to niekonserwowany obiekt ulegał stopniowemu zniszczeniu. W 1990 r. w Zapadnym Dieguninie powstała parafia prawosławna, która odremontowała cerkiew i przywróciła ją do użytku liturgicznego. Pierwsze nabożeństwo odbyło się 8 października 1991 r.[1]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]