Cerkiew św. Aleksandra Newskiego w Lubartowie

Cerkiew św. Aleksandra Newskiego

cerkiew parafialna
Cerkiew na pocztówce z 1917
Państwo	Polska
Miejscowość	Lubartów
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Parafia	św. Aleksandra Newskiego
Wezwanie	św. Aleksandra Newskiego
Historia Data rozpoczęcia budowy 1892 Data zakończenia budowy 1893 Data poświęcenia 3 października 1893 Data zniszczenia • przez po 1918 rozbiórkę
Dane świątyni Architekt Jaziński Świątynia • materiał bud. • liczba wiernych • cegła 150 osób Kopuła • liczba kopuł 1 Liczba naw 1
Położenie na mapie Lubartowa Cerkiew św. Aleksandra Newskiego
Położenie na mapie Polski Cerkiew św. Aleksandra Newskiego
Położenie na mapie województwa lubelskiego Cerkiew św. Aleksandra Newskiego
Położenie na mapie powiatu lubartowskiego Cerkiew św. Aleksandra Newskiego
51°27′31″N 22°36′35″E

Cerkiew św. Aleksandra Newskiego – nieistniejąca cerkiew prawosławna w Lubartowie.

Cerkiew była jedną z kilkuset świątyń prawosławnych wzniesionych w całym Imperium Rosyjskim po uznanym za cudowne uratowaniu się rodziny carskiej z katastrofy kolejowej w pobliżu wsi Borki w 1888. Kamień węgielny pod jej wzniesienie został położony 17 kwietnia 1892. Gotową cerkiew poświęcono 3 października 1893. Autorem jej projektu był architekt gubernialny Jaziński, zaś łączny koszt budowy wyniósł 5 tys. rubli. Świątynia w Lubartowie była cerkwią parafialną przeznaczoną dla równoczesnego udziału 150 wiernych w nabożeństwie. Obiekt został rozebrany po 1918.

Murowana cerkiew posiadała pojedynczą cebulastą kopułę z krzyżem, zlokalizowaną w środku dachu ponad nawą. Na fasadzie obiektu znajdowały się trzy ozdobnie obramowane półkoliste okna. Poniżej poziomu dachu położony był ozdobny fryz. Wejście do wnętrza prowadziło przez portal.

Bibliografia

• Sokoł K., Sosna A., Kopuły nad Wisłą. Prawosławne cerkwie w centralnej Polsce w latach 1815–1915, Moskwa, MID „Synergia”, ISBN 5-7368-0301-2, s.43