Przejdź do zawartości

Cerkiew św. Aleksandra Newskiego w Mińsku

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cerkiew św. Aleksandra Newskiego
Царква святога дабравернага князя Аляксандра Неўскага
712Г000046
cerkiew parafialna
Ilustracja
Widok ogólny
Państwo

 Białoruś

Miasto wydzielone

 Mińsk

Miejscowość

Mińsk

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Parafia

św. Aleksandra Newskiego

Wezwanie

św. Aleksandra Newskiego

Wspomnienie liturgiczne

30 sierpnia/12 września; 14/27 listopada

Położenie na mapie Mińska
Mapa konturowa Mińska, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Cerkiew św. Aleksandra Newskiego”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, w centrum znajduje się punkt z opisem „Cerkiew św. Aleksandra Newskiego”
Ziemia53°54′31,1″N 27°35′14,8″E/53,908639 27,587444
Strona internetowa

Cerkiew św. Aleksandra Newskiego (biał. Царква Св. Аляксандра Неўскага, ros. Минская церковь Александра Невского) – cerkiew wzniesiona w latach 1896–1898 na terenie Cmentarza Wojskowego w Mińsku. Świątynia parafii w dekanacie św. Aleksandra Newskiego[1] eparchii mińskiej Egzarchatu Białoruskiego Patriarchatu Moskiewskiego.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Cerkiew została zbudowana na zlecenie mińskich władz gubernialnych, które w kwietniu 1896 wyasygnowały na ten cel 11,2 tys. rubli, część pieniędzy zebrano też wśród mińskich wojskowych za wstawiennictwem protoprezbitera Pawła Bogdanowicza. Budowla była pomyślana jako upamiętnienie żołnierzy, którzy stracili życie w wojnie rosyjsko-tureckiej lat 1877–1878.

Świątynia została zaprojektowana w stylu cerkiewnego baroku na wzór XVII–XVIII-wieczny, zastąpiła maleńką drewnianą cerkiew, jaka znajdowała się tu od stulecia.

Budowa rozpoczęła się jeszcze w tym samym roku na terenie Cmentarza Wojskowego w Mińsku (Długi bród), uroczystego poświęcenia świątyni dokonano zaś 2 lutego 1898.

W nawę centralną wbudowano dwie tablice pamiątkowe z nazwiskami 118 żołnierzy 30. Brygady Artyleryjskiej i 119. Pułku Kołomienskiego, którzy zginęli w operacji wyzwolenia Bułgarii spod władzy Porty w 1878.

Za ścianą ołtarzową pochowane są szczątki wyższych oficerów, a obok nich znajdują się dwie mogiły ze szczątkami żołnierzy.

Za najciekawszy element świątyni można uznać drewnianą przenośną cerkiewkę, jaka była wykorzystywana przez Pułk Kołomieński do modłów podczas działań wojennych w Turcji.

W 1910 r. cerkiew stała się świątynią cywilną, początkowo parafialną, a od 1932 r. – filialną soboru św. Katarzyny. Jeszcze w latach 30. została przekazana Żywej Cerkwi, w której władaniu pozostawała do czerwca 1941 r.[2]

W czasie wojny niemiecko-radzieckiej świątynia była bombardowana, jednak bomba wrzucona do wnętrza okazała się niewypałem, przez co cerkiew jest jednym z nielicznych budynków sakralnych na terenie Mińska, który ocalał do dnia dzisiejszego w nienaruszonym stanie.

W latach 1982–1983 cerkiew została odrestaurowana, pozłocono kopuły i umieszczono na nich nowe krzyże. W 1985 r. wnętrze świątyni ozdobiono freskami[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]