Cerkiew św. Dymitra w Czarnej (XIX wiek)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cerkiew św. Dymitra w Czarnej
obecnie kościół
Podwyższenia Krzyża Świętego
A-137 z dnia 12.03.1969
kościół parafialny
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 podkarpackie

Miejscowość

Czarna

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

Podwyższenia Krzyża Świętego w Czarnej Górnej

Wezwanie

Podwyższenia Krzyża Świętego (obecnie);
św. Dymitra (poprzednio)

Położenie na mapie gminy Czarna
Mapa konturowa gminy Czarna, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Czarna, cerkiew”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko dolnej krawiędzi po prawej znajduje się punkt z opisem „Czarna, cerkiew”
Położenie na mapie województwa podkarpackiego
Mapa konturowa województwa podkarpackiego, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Czarna, cerkiew”
Położenie na mapie powiatu bieszczadzkiego
Mapa konturowa powiatu bieszczadzkiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Czarna, cerkiew”
Ziemia49°19′35,2″N 22°39′59,4″E/49,326444 22,666500

Cerkiew św. Dymitra w Czarnej (obecnie rzymskokatolicki kościół parafialny pw. Podwyższenia Krzyża Świętego) – drewniana greckokatolicka cerkiew, wzniesiona w 1834 roku we wsi Czarna w miejscu wcześniejszej cerkwi, wzmiankowanej już w roku 1795. Zabytek Szlaku Architektury Drewnianej.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Cerkiew wybudowana w roku 1834. W roku 1882 powstały obrazy do ikonostasu. Po powrocie wsi do Polski w roku 1951 użytkowana przez kościół rzymskokatolicki jako kościół parafialny. Wyremontowana w roku 1967.

Architektura i wyposażenie[edytuj | edytuj kod]

Cerkiew w Czarnej jest świątynią orientowaną, trójdzielną o konstrukcji zrębowej. Od południa i północy do prezbiterium przylegają zakrystie. Nad wszystkimi częściami dwuspadowe dachy. Nad nawą ośmioboczna wieżyczka zakończona baniastym hełmem. Na zachodniej ścianie sześciokolumnowy portyk, zwieńczony trójkątnym szczytem.

W cerkwi znajduje się ikonostas, który został przeniesiony na tylną ścianę prezbiterium. Pozostałe wyposażenie poprzenoszone do muzeów – królewskie wrota do Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku, feretron i figura Matki Boskiej do Działu Sztuki Cerkiewnej Muzeum Zamku w Łańcucie.

Wokół cerkwi[edytuj | edytuj kod]

Przy cerkwi duży, dobrze zachowany cmentarz, z nagrobkami z początku XX wieku. Na północny zachód od cerkwi stoi wzniesiona na planie wąskiego prostokąta dzwonnica z dzwonem z roku 1886. Sama dzwonnica wybudowana została prawdopodobnie po roku 1951.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]