Cerkiew św. Michała Archanioła w Dubnem

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cerkiew św. Michała Archanioła
obecnie kościół św. Michała Archanioła
757 z dnia 5.09.1964[1]
kościół filialny
Ilustracja
Elewacja południowa
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Miejscowość

Dubne

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

św. Józefa Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny w Muszynie.

Wezwanie

św. Michała Archanioła

Położenie na mapie gminy Muszyna
Mapa konturowa gminy Muszyna, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Dubne, cerkiew”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko dolnej krawiędzi nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Dubne, cerkiew”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Dubne, cerkiew”
Położenie na mapie powiatu nowosądeckiego
Mapa konturowa powiatu nowosądeckiego, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Dubne, cerkiew”
Ziemia49°19′00,6″N 20°58′19,1″E/49,316833 20,971972

Cerkiew św. Michała Archanioła w Dubnem – dawna greckokatolicka cerkiew zbudowana w 1863, znajdująca się w Dubnem.

Po 1947 przejęta przez kościół rzymskokatolicki. Obecnie użytkowana jako kościół filialny parafii św. Józefa Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny w Muszynie.

Cerkiew wpisano na listę zabytków w 1964. Została włączona do małopolskiego Szlaku Architektury Drewnianej.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Cerkiew greckokatolicka w Dubnem powstała w 1863 na miejscu świątyni z 1673 zniszczonej przez pożar. Odnawiana w 1929. Po wypędzeniu Łemków w ramach akcji „Wisła” cerkiew została zaadaptowana na kościół rzymskokatolicki. W 2011 został wyremontowany dach cerkwi, w ramach akcji „Program ochrony podkowca małego w Polsce” prowadzonej przez Polskie Towarzystwo Przyjaciół Przyrody „pro Natura”.

Architektura i wyposażenie[edytuj | edytuj kod]

Cerkiew łemkowska św. Michała Archanioła reprezentująca styl zachodniołemkowski jest budynkiem drewnianym o konstrukcji jednonawowej, trójdzielnej, wieża posiada konstrukcję słupowo-ramową. Dach świątyni, namiotowy nad nawą, nad prezbiterium kalenicowy, wielopołaciowy, pokryty blachą i zwieńczony trzema baniastymi wieżyczkami z pozornymi latarniami. Wewnątrz w nawie i prezbiterium widoczne kopuły namiotowe, w babińcu strop płaski. Wnętrze zdobi polichromia ornamentalno-figuralna z końca XX w. Rokokowo-klasycystyczny ikonostas i całe wyposażenie pochodzi z XIX wieku. Najcenniejszym zabytkiem jest ikona „Ukrzyżowanie i złożenie Chrystusa do grobu”.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Magdalena i Artur Michniewscy, Marta Duda, Cerkwie drewniane Karpat. Polska i Słowacja, Wydawnictwo Rewasz, Pruszków, 2003, ss. 95, 96 ISBN 83-89188-08-2
  • Szlak Architektury Drewnianej Małopolska, Bartłomiej Cisowski i inni, Kraków: Urząd Marszałkowski Województwa Małopolskiego. Departament Promocji i Turystyki. Zespół ds. Turystyki, 2010, s. 241, ISBN 978-83-60538-61-6, OCLC 995427727.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]