Cerkiew św. Mikołaja w Moskwie (Mieszczanskij)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cerkiew św. Mikołaja
Церковь Николая Чудотворца
7710704000[1] z dnia 30 sierpnia 1960
monasterska cerkiew filialna
Ilustracja
Widok ogólny
Państwo

 Rosja

Miasto wydzielone

 Moskwa

Miejscowość

Moskwa

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Eparchia

moskiewska miejska

Wezwanie

św. Mikołaja

Wspomnienie liturgiczne

9/22 maja; 6/19 grudnia

Położenie na mapie Moskwy
Mapa konturowa Moskwy, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Cerkiew św. Mikołaja”
Położenie na mapie Rosji
Mapa konturowa Rosji, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Cerkiew św. Mikołaja”
Ziemia55°45′51,3″N 37°37′23,5″E/55,764250 37,623194
Strona internetowa

Cerkiew św. Mikołaja w Moskwie, w rejonie Mieszczanskim, w historycznej dzielnicy Zwonary – prawosławna cerkiew w Moskwie, przy ulicy Rożdiestwienskiej, w dekanacie Spotkania Włodzimierskiej Ikony Matki Bożej eparchii moskiewskiej miejskiej. Funkcjonuje przy niej placówka filialna żeńskiego Piuchtickiego Monasteru Zaśnięcia Matki Bożej[2].

Wzniesiona w latach 1762–1781 na terenie zamieszkiwanym przez stróżów i dzwonników służących w cerkwiach na Kremlu moskiewskim, z fundacji hrabiego I. Woroncowa[3]. Autorem jej projektu był Karl Blank, jeden z ostatnich rosyjskich architektów tworzących w stylu barokowym. Cerkiew reprezentuje ten właśnie styl z elementami zyskującego popularność w okresie jej powstania klasycyzmu[3]. Budynek wzniesiony został na planie prostokąta, na którym wznosi się szeroki ośmioboczny bęben podtrzymujący kopułę, zwieńczoną tradycyjną mniejszą cebulastą kopułką[3].

Cerkiew była remontowana w 1900. W latach 30. XX w. została odebrana Rosyjskiemu Kościołowi Prawosławnemu i zaadaptowana na magazyn[3].

Szczególną czcią otaczane są przechowywane w świątyni ikony Zaśnięcia Matki Bożej oraz ikona Matki Bożej „Poszukiwanie Zaginionych”[3]. Główny ołtarz cerkwi poświęcony jest Zwiastowaniu[2].

Związani z cerkwią[edytuj | edytuj kod]

W latach 1913–1922 i 1923–1933 w świątyni służył ks. Aleksander Zwieriew, kanonizowany w 2001 jako jeden ze świętych nowomęczenników rosyjskich[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]