Cerkiew św. Mikołaja w Moskwie (Podkopajewskij pierieułok)
 7710607000[1] z dnia 30 sierpnia 1960
| |||||||||||||||||||||||
| cerkiew parafialna | |||||||||||||||||||||||
 Widok ogólny | |||||||||||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miasto wydzielone | |||||||||||||||||||||||
| Miejscowość | |||||||||||||||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||||||||||||||
| Kościół | |||||||||||||||||||||||
| Eparchia | |||||||||||||||||||||||
| Wezwanie | |||||||||||||||||||||||
| Wspomnienie liturgiczne |
9/22 maja; 6/19 grudnia | ||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Moskwy  | |||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Rosji  | |||||||||||||||||||||||
 55°45′10,8″N 37°38′29,7″E/55,753000 37,641583
| |||||||||||||||||||||||
| Strona internetowa | |||||||||||||||||||||||
Cerkiew św. Mikołaja – prawosławna cerkiew w Moskwie, w Białym grodzie, w rejonie Basmannyj. Należy do dekanatu Objawienia Pańskiego eparchii moskiewskiej miejskiej Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Cerkiew została wzniesiona w 1625 na miejscu świątyni z 1494. Należała do monasteru św. Jana Chrzciciela w Moskwie. Siedemdziesiąt pięć lat później została przebudowana, zaś w latach 1750–1759 wzniesiono przy niej wolno stojącą dzwonnicę. Powiększono również obszerny przedsionek z ołtarzami bocznymi; koszty inwestycji pokryły dobrowolne ofiary parafian. Cerkiew została poważnie uszkodzona podczas pożaru Moskwy w 1812 i nie została odnowiona po zakończeniu działań wojennych. W 1855 Rosyjski Kościół Prawosławny udostępnił ją Patriarchowi Aleksandryjskiemu z przeznaczeniem na oficjalne przedstawicielstwo. Budynek został odbudowany w 1858 według projektu Nikołaja Kozłowskiego, w stylu barokowym. Odnowiona cerkiew nie była dokładną kopią świątyni sprzed 1812. Powstała cerkiew na planie prostokąta, z jedną kopułą zwieńczoną sześciokątną latarnią, wolno stojącą dzwonnicą i trzema ołtarzami: głównym Kazańskiej Ikony Matki Bożej oraz bocznymi Sergiusza z Radoneża oraz patrona całego obiektu, nad którymi umieszczono małe cebulaste kopułki. W 1887 przy cerkwi wzniesiono dodatkowo czasownię[2].
Cerkiew została zamknięta po 1917 (w 1929 zlikwidowano także czasownię) i zaadaptowana na fabrykę wyrobów polietylenowych. Całkowicie zmieniono wówczas układ wnętrza, dzieląc je na piętra. Zniszczono również cerkiewną kopułę i mniejsze kopułki nad ołtarzami bocznymi[2]. Rosyjski Kościół Prawosławny odzyskał obiekt w 1990[2].