Cerkiew św. Serafina z Sarowa i Opieki Matki Bożej w Paryżu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cerkiew św. Serafina z Sarowa i Opieki Matki Bożej
Église Saint-Séraphin-de-Sarov
cerkiew parafialna
Ilustracja
Państwo

 Francja

Region

 Île-de-France

Miejscowość

Paryż

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Eparchia

Arcybiskupstwo Zachodnioeuropejskich Parafii Tradycji Rosyjskiej

Wezwanie

św. Serafina z Sarowa i Opieki Matki Bożej

Wspomnienie liturgiczne

19 lipca/1 sierpnia;
1/14 października

Położenie na mapie Paryża
Mapa konturowa Paryża, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Cerkiew św. Serafina z Sarowa i Opieki Matki Bożej”
Położenie na mapie Francji
Mapa konturowa Francji, u góry znajduje się punkt z opisem „Cerkiew św. Serafina z Sarowa i Opieki Matki Bożej”
Położenie na mapie Île-de-France
Mapa konturowa Île-de-France, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Cerkiew św. Serafina z Sarowa i Opieki Matki Bożej”
Ziemia48°50′34,0″N 2°18′14,0″E/48,842778 2,303889
Strona internetowa
Wnętrze cerkwi

Cerkiew św. Sergiusza z Sarowa i Opieki Matki Bożejprawosławna cerkiew w XV okręgu paryskim. Jest siedzibą parafii podlegającej Arcybiskupstwu Zachodnioeuropejskich Parafii Tradycji Rosyjskiej Patriarchatu Moskiewskiego[1].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza parafia prawosławna w XV okręgu paryskim powstała w kaplicy wzniesionej w podwórzu domu przy ulicy Mademoiselle 81, z inicjatywy Stowarzyszenia Gallipojczyków. Na nabożeństwa w prowizorycznym budynku uczęszczali nie tylko inicjatorzy budowy, ale i inni emigranci z Rosji, którzy osiedli w XV okręgu paryskim na fali białej emigracji.

Po kilku miesiącach od powstania kaplicy grupa kombatantów zwróciła się do metropolity Zachodnioeuropejskiego Egzarchatu Parafii Rosyjskich Eulogiusza z prośbą o nadanie ich wspólnocie statusu parafii i objęcie patronatem planowanej zbiórki pieniędzy na budowę wolnostojącej cerkwi. Ich prośba spotkała się z przychylną odpowiedzią, jednak rezultaty kolekty okazały się gorsze od przewidywanych.

W maju 1933 nowy opiekun kaplicy przy ulicy Mademoiselle, ks. Dymitr Troicki na nowo podjął starania na rzecz organizacji wolnostojącej cerkwi dla parafii. Szczupłe środki finansowe nie pozwoliły jednak ani na budowę nowej cerkwi, ani na adaptację starszego murowanego budynku (jak kilka lat wcześniej przy tworzeniu cerkwi w Vanves). Ostatecznie Komitet Pomocy Studentom Rosyjskim zaoferował ks. Troickiemu drewniany barak w podwórzu akademika przy ulicy Lecourbe 91. Mimo początkowych obiekcji ze strony części parafian barak został wyposażony w elementy typowe dla wnętrz cerkiewnych przez N. Globę, byłego dyrektora Instytutu Sztuki w Moskwie. 11 czerwca 1933 formalnie zaczęła działalność parafia, 2 lipca tego samego roku została poświęcona cerkiew, budowana przez wolontariuszy rekrutujących się ze środowisk emigracji rosyjskiej.

17 kwietnia 2022 roku w cerkwi doszło do pożaru[2].

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Cerkiew została wzniesiona poprzez przebudowę drewnianego baraka o wymiarach 12 metrów długości, 3,5 metra szerokości i 2,5 metra wysokości. W trakcie przebudowy poszerzone zostały jej drzwi i okna, sakralny charakter budynku podkreśla pojedyncza cebulasta kopuła malowana na niebiesko, zwieńczona krzyżem prawosławnym. Cerkiew otacza ogród.

We wnętrzu znajduje się ikonostas wykonany przez N. Globę oraz ikony napisane przez P. Fiodorowa.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Église de Saint-Séraphin-de-Sarov et de la Protection-de-la-Mère-de-Dieu. archeveche.eu. [dostęp 2020-04-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-08-10)]. (fr.).
  2. « Les dégâts sont considérables » : une église orthodoxe russe parisienne touchée par un grave incendie, „La Croix”, 19 kwietnia 2022, ISSN 0242-6056 [dostęp 2022-05-19] (fr.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]