Cerkiew Lazarica

Lazarica

Лазарица

cerkiew
Widok ogólny
Państwo	Serbia
Miejscowość	Kruševac
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Serbski Kościół Prawosławny
Eparchia	kruševacka
Wezwanie	św. Szczepana
Wspomnienie liturgiczne	27 grudnia/9 stycznia
Przedmioty szczególnego kultu
Relikwie	św. Łazarza Serbskiego.
Historia Data rozpoczęcia budowy 1377–1378 Data zakończenia budowy 1380 Data poświęcenia 1380 Data zamknięcia 1455 Aktualne przeznaczenie świątynia prawosławna Data reaktywacji XVIII w. Fundator Łazarz I Hrebeljanović
Dane świątyni Styl bizantyjsko-serbski Świątynia • materiał bud. • cegła, kamień Wieża kościelna • liczba wież 1 Kopuła • liczba kopuł 1 Liczba ikonostasów 1 Ołtarz • liczba ołtarzy 1
Położenie na mapie Serbii Lazarica
43°35′03,1″N 21°19′18,8″E
Strona internetowa

Ikonostas

Cerkiew Lazarica, wł. cerkiew św. Szczepana (Stefana) (serb. Црква Лазарица, Црква светог Првомученика Стефана) – prawosławna cerkiew w Kruševacu, w jurysdykcji eparchii kruševackiej Serbskiego Kościoła Prawosławnego.

Historia

Cerkiew została zbudowana najprawdopodobniej w latach 1377/1378–1380 z fundacji księcia Łazarza Hrebeljanovicia z przeznaczeniem na prywatną kaplicę władcy (Łazarz w 1371 uczynił Kruševac swoją stolicą). Na patrona świątyni Łazarz wybrał Szczepana, świętego patrona swojego najstarszego syna. Po wkroczeniu Turków do Kruševacu w 1455 cerkiew została zniszczona i przez kolejne stulecia popadała w ruinę. Przez pewien czas była wykorzystywana przez Turków jako stajnia, a dach budynku zerwano i wykorzystano do innych celów. Do renowacji obiektu przystąpiono po tym, gdy Kruševac znalazł się w granicach autonomicznego Księstwa Serbii w 1833. Pierwsza konserwacja budowli została przeprowadzona w amatorski sposób; dopiero w latach 1904–1908 Pera Popović przywrócił cerkwi pierwotny wygląd. Szczególnym kultem w cerkwi otaczane są relikwie jej fundatora.

Architektura

Cerkiew reprezentuje styl morawski w jego wczesnej fazie, z wyraźnymi wpływami architektury bizantyjskiej. Została zbudowana na planie trójkonchowym z trzema absydami i jedną kopułą. Nad przedsionkiem świątyni znajduje się dzwonnica z kaplicą na piętrze. Okna świątyni zdobią kamienne rozety.

Nie wiadomo, jak wyglądała pierwotna dekoracja wnętrza obiektu. W latach 1737–1740 Andra Andrejević wykonał w niej zupełnie nowe freski, jednak i one przetrwały tylko fragmentarycznie. Ikonostas w świątyni pochodzi z 1844, a znajdujące się w nim ikony najprawdopodobniej wykonał Živko Pavlović.