Cerkiew Matki Boskiej Nieustającej Pomocy w Warszawie

Cerkiew Matki Boskiej Nieustającej Pomocy
kaplica szpitalna
Świątynia i kompleks Szpitala Dzieciątka Jezus ok. 1908
Państwo	Polska
Miejscowość	Warszawa
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Wezwanie	Matki Boskiej Nieustającej Pomocy
Wspomnienie liturgiczne	27 czerwca
Historia Data rozpoczęcia budowy 1900 Data zakończenia budowy 1902 Data poświęcenia 4 sierpnia 1902 Data zamknięcia 1915 Data zniszczenia • przez lata 20. XX w. rozbiórkę (w ramach akcji rewindykacji cerkwi prawosławnych w II RP)
Dane świątyni Styl neoromański Architekt Józef Pius Dziekoński Świątynia • materiał bud. • liczba wiernych • cegła ok. 300 osób Wieża kościelna • liczba wież 1 Kopuła • liczba kopuł 1 Liczba ikonostasów 1
Położenie na mapie Warszawy Cerkiew Matki Boskiej Nieustającej Pomocy
Położenie na mapie województwa mazowieckiego Cerkiew Matki Boskiej Nieustającej Pomocy
Położenie na mapie Polski Cerkiew Matki Boskiej Nieustającej Pomocy
52°13′26,198″N 20°59′52,404″E

Cerkiew Matki Boskiej Nieustającej Pomocy – nieistniejąca cerkiew prawosławna, znajdująca się w Warszawie na rogu ulic Lindleya i Oczki.

Historia

Cerkiew wzniesiono w latach 1900–1902 według projektu Józefa Dziekońskiego z przeznaczeniem na świątynię szpitalną dla prawosławnych pacjentów i lekarzy pobliskiego Szpitala Dzieciątka Jezus oraz innych warszawskich szpitali.

Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę cerkiew została sprofanowana, a następnie w jej budynku prowizorycznie zorganizowano kościół rzymskokatolicki. Ostatecznie świątynię wyburzono w ramach akcji rewindykacji cerkwi w II RP.

Architektura

Świątynia wyróżniała się na tle powstałych w tym samym okresie obiektów tego typu, gdyż reprezentowała nietypowy styl neoromański, który ówczesna warszawska prasa opisywała jako średniowieczny nadwiślański a nie narodowy rosyjski. Cerkiew Matki Boskiej Nieustającej Pomocy posiadała jedną półokrągłą kopułę umieszczoną na ośmiobocznym przeszklonym bębnie. Wzniesiona została na planie krzyża greckiego z tryforium dzwonnicy ponad głównym wejściem, w którym znajdowały się trzy dzwony. Cerkiew zbudowano, podobnie jak kaplicę Dzieciątka Jezus, z czerwonej cegły, a jej wyposażenie było bardzo skromne. Niewielki budynek cerkwi był przeznaczony dla równoczesnego uczestnictwa w nabożeństwie około 300 wiernych.

Bibliografia

• P. Paszkiewicz, Pod berłem Romanowów. Sztuka rosyjska w Warszawie w latach 1815-1915, Instytut Sztuki PAN, Warszawa 1991

Linki zewnętrzne

• Widok cerkwi