Cerkiew Narodzenia Matki Bożej w Krościenku

Cerkiew Narodzenia Matki Bożej
w Krościenku
obecnie kościół
Narodzenia Najświętszej Marii Panny
	A-122 z dnia 7.03.1969
	kościół parafialny
	; Elewacja południowa
Państwo	Polska
Województwo	podkarpackie
Miejscowość	Krościenko
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Krościenku
Wezwanie	Narodzenia Najświętszej Maryi Panny
Historia
Data zakończenia budowy	1794 lub 1799
Poprzednie wyznanie	greckokatolickie
Dane świątyni
Świątynia; • materiał bud.	; • drewno
	Położenie na mapie gminy Ustrzyki Dolne Krościenko, cerkiew
	Położenie na mapie Polski Krościenko, cerkiew
	Położenie na mapie województwa podkarpackiego Krościenko, cerkiew
	Położenie na mapie powiatu bieszczadzkiego Krościenko, cerkiew
	49°28′13,6″N 22°39′33,0″E/49,470444 22,659167
	Multimedia w Wikimedia Commons

Cerkiew Narodzenia Matki Bożej w Krościenku (obecnie rzymskokatolicki kościół parafialny pw. Narodzenia Najświętszej Marii Panny) – dawna drewniana greckokatolicka cerkiew, wzniesiona we wsi Krościenko w miejscu wcześniejszej cerkwi, wzmiankowanej w roku 1558.

Na zachód od cerkwi stoi drewniana XIX-wieczna dzwonnica o konstrukcji słupowej, z krytym gontem dachem namiotowym. W pobliżu znajduje się cmentarz cerkiewny z kilkoma starymi nagrobkami.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Cerkiew wzniesiona została w roku 1794^[1] lub 1799^[2]. W roku 1864 została wyremontowana.

Po powrocie wsi do Polski w roku 1951 cerkiew stała kilka lat opuszczona. W latach 1956–1971 służył greckim emigrantom jako owczarnia^[2] i magazyn obornika^[1]. W okresie tym całkowitemu zniszczeniu uległa podłoga, drzwi oraz wyposażenie cerkwi.

W roku 1971 obiekt przejął kościół rzymskokatolicki. W roku 1973 wykonany został remont, po którym cerkiew pełni funkcję kościoła parafialnego.

Elewacja frontowa
Widok od strony prezbiterium
Wnętrze

Architektura i wyposażenie[edytuj | edytuj kod]

Cerkiew w Krościenku jest świątynią orientowaną, trójdzielną o konstrukcji zrębowej. Do prezbiterium od północy przylega zakrystia. Nawa jest szersza niż pozostałe części. Od zachodu do babińca dobudowano niewielki przedsionek. Dach pokryty jest gontem. Nad babińcem i prezbiterium widnieją nieduże wieżyczki z cebulastymi kopułami, nad nawą większa kopuła zbudowana została na ośmiobocznym bębnie.

W świątyni nie zachowały się elementy pierwotnego wyposażenia. Dział Sztuki Cerkiewnej Muzeum Zamku w Łańcucie ma w swoich zbiorach fragmenty ikonostasu z XVIII i XIX wieku, feretron z XIX wieku oraz kamienną chrzcielnicę.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b Magdalena i Artur Michniewscy, Marta Duda, Cerkwie drewniane Karpat. Polska i Słowacja, Wydawnictwo Rewasz, Pruszków, 2003, str. 194 ISBN 83-89188-08-2
↑ ^a ^b StanisławS. Kryciński StanisławS., Cerkwie w Bieszczadach, Pruszków: Wydawnictwo Rewasz, 2005, s. 231, ISBN 83-89188-39-2, ISBN 83-89188-38-4, OCLC 69495051 .

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

StanisławS. Kryciński StanisławS., Cerkwie w Bieszczadach, Pruszków: Rewasz, 2005, s. 231–232, ISBN 83-89188-39-2, ISBN 83-89188-38-4, OCLC 69495051 .
Magdalena i Artur Michniewscy, Marta Duda, Cerkwie drewniane Karpat. Polska i Słowacja, Wydawnictwo Rewasz, Pruszków, 2003, str. 194–195 ISBN 83-89188-08-2

[Michniewscy-1] Magdalena i Artur Michniewscy, Marta Duda, Cerkwie drewniane Karpat. Polska i Słowacja, Wydawnictwo Rewasz, Pruszków, 2003, str. 194 ISBN 83-89188-08-2

[Kryciński-2] StanisławS. Kryciński StanisławS., Cerkwie w Bieszczadach, Pruszków: Wydawnictwo Rewasz, 2005, s. 231, ISBN 83-89188-39-2, ISBN 83-89188-38-4, OCLC 69495051 .

[1]

[2]