Cesare De Piccoli
| |
| Data i miejsce urodzenia |
25 stycznia 1946 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
polityk, samorządowiec, związkowiec |
| Stanowisko |
poseł do Parlamentu Europejskiego (1989–1994), poseł do Izby Deputowanych (1996–2001, 2006–2008) |
| Partia |
Włoska Partia Komunistyczna (do 1991) |
Cesare De Piccoli (ur. 25 stycznia 1946 w Casale sul Sile) – włoski polityk, samorządowiec i związkowiec, były podsekretarz stanu i wiceminister, parlamentarzysta krajowy, poseł do Parlamentu Europejskiego III kadencji.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Uzyskał wykształcenie średnie jako technik w przemyśle. Zawodowo pracował w kolejach państwowych i jako konsultant[1]. Doszedł też do stanowisk kierowniczych we Włoskiej Powszechnej Konfederacji Pracy. Zaangażował się w działalność polityczną w ramach Włoskiej Partii Komunistycznej, zasiadł w jej komitecie centralnym, kierował też jej strukturami w Wenecji Euganejskiej[2].
Od 1980 do 1993 był radnym Wenecji, w latach 1987–1990 zajmował stanowisko zastępcy burmistrza tego miasta[2]. W 1989 uzyskał mandat posła do Parlamentu Europejskiego III kadencji. Początkowo przystąpił do Grupy Zjednoczonej Lewicy Europejskiej, w styczniu 1993 przeszedł do frakcji Partii Europejskich Socjalistów. Należał m.in. do Komisji ds. Gospodarczych i Walutowych oraz Polityki Przemysłowej, Komisji ds. Transportu i Turystyki oraz Delegacji ds. stosunków z republikami dawnej Jugosławii[3].
W latach 1996–2001 i 2006–2008 zasiadał w Izbie Deputowanych XIII i XV kadencji (uzyskiwał mandat z ramienia koalicji Drzewo Oliwne)[1]. Jednocześnie działał w kolejnych ugrupowaniach powstałych w miejsce partii komunistycznej: Demokratycznej Partii Lewicy (od 1991 do 1998), Demokratach Lewicy (od 1998 do 2007) i Partii Demokratycznej (od 2007); w drugiej z tych partii był m.in. przewodniczącym struktur w Wenecji Euganejskiej i rzecznikiem ds. transportu. Od kwietnia 2000 do lipca 2001 pełnił funkcje podsekretarza stanu w ministerstwie przemysłu, handlu i rzemiosła artystycznego, zaś od maja 2006 do maja 2008 był wiceministrem transportu (odpowiedzialnym za transport morski i nawigację)[4]. Później zaangażował się w działania na rzecz wybudowania portu morskiego na lagunie w Wenecji[5].
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Żonaty, ma dwoje dzieci[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Cesare De Piccoli. camera.it. [dostęp 2019-12-17]. (wł.).
- ↑ a b The Members of the European Parliament 1989–1994. Luksemburg: Office for Official Publications of the European Communities, 1990, s. 72. [dostęp 2017-12-19]. (ang.).
- ↑ Cesare De Piccoli. europarl.europa.eu. [dostęp 2019-12-17].
- ↑ a b Biografia di Cesare De Piccoli. governo.it. [dostęp 2019-12-18]. (wł.).
- ↑ Francesco Margiosco: Progetto Venis Cruise, Duferco ora rilancia. themeditelegraph.com, 4 września 2019. [dostęp 2019-12-18]. (wł.).