Cesare Salvi

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cesare Salvi
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

9 czerwca 1948
Lecce

Zawód, zajęcie

polityk, prawnik, nauczyciel akademicki

Cesare Salvi (ur. 9 czerwca 1948 w Lecce[1]) – włoski polityk, prawnik i nauczyciel akademicki, parlamentarzysta, od 1999 do 2001 minister pracy i ochrony socjalnej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Z wykształcenia prawnik, praktykował jako adwokat. Został także nauczycielem akademickim, prowadząc wykłady z zakresu prawa cywilnego[1][2].

Był działaczem Włoskiej Partii Komunistycznej, na początku lat 90. wchodził w skład jej sekretariatu krajowego. W 1991 poparł Achille Occhetto i brał udział w powołaniu postkomunistycznej Demokratycznej Partii Lewicy[2], z którą później współtworzył Demokratów Lewicy. W 1992 po raz pierwszy został wybrany w skład Senatu. Z powodzeniem ubiegał się o reelekcję w wyborach w 1994, 1996, 2001 i 2006, zasiadając w wyższej izbie włoskiego parlamentu do 2008[1]. W latach 1994–1999 przewodniczył senackiej frakcji swojego ugrupowania[2].

Od czerwca 1999 do czerwca 2001 sprawował urząd ministra pracy i ochrony socjalnej w rządach, którymi kierowali Massimo D’Alema i Giuliano Amato[3][4][5].

W 2007 nie poparł powstania Partii Demokratycznej, dołączając do rozłamowej Demokratycznej Lewicy[1]. Po odejściu z parlamentu brał udział w różnych inicjatywach lewicowych wraz ze swoim ruchem politycznym Socialismo 2000. Powrócił także do pracy naukowej jako profesor Uniwersytetu w Perugii[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]