Cesarz (książka)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Cesarz (reportaż))
Cesarz
Autor

Ryszard Kapuściński

Tematyka

Etiopia

Typ utworu

reportaż, powieść

Wydanie oryginalne
Język

polski

Data wydania

1978

Wydawca

Spółdzielnia Wydawnicza „Czytelnik”

Cesarz – książka Ryszarda Kapuścińskiego, wydana po raz pierwszy w 1978 roku nakładem Spółdzielni Wydawniczej „Czytelnik”. Jej tematem jest dwór cesarski monarchy etiopskiego Hajle Syllasje I za czasów monarchii konstytucyjnej oraz po jej obaleniu. Przemysław Czapliński, a za nim Magdalena Horodecka, kwalifikowali utwór Kapuścińskiego jako „reportaż beletryzowany[1].

Kapuściński przedstawia relacje byłych członków dworskiej kamaryli, należących do cesarskiej świty. Pisarz rekonstruuje obraz systemu przedstawiany przez ludzi pałacu, stanowiących podmiot zbiorowy[2]; w ich relacje okazjonalnie wkrada się coraz bardziej emocjonalny i apodyktyczny głos reportera, który przedstawia reżim Hajle Syllasje I jako demiurgiczny oraz nacechowany atmosferą wzajemnej nieufności; nadchodząca rewolucja z wolna zamienia cesarza w zwykłego śmiertelnika[3].

Kapuściński pisał swój „beletryzowany reportaż” z perspektywy bloku wschodniego. Wizytę reportażysty w Etiopii poprzedzał bowiem zamach stanu z 1974 roku, kończący się obaleniem Hajle Syllasje I i zaprowadzeniem komunistycznej dyktatury pod wodzą Mengistu Hajle Marjama, co miało wpływ na sposób przedstawienia rządów cesarza[4]. Cesarz początkowo spotkał się z entuzjastycznymi recenzjami, w których akcentowano „literacki kunszt, stylistyczną maestrię, urzekającą metaforykę i przenikliwość obserwacji autora na temat natury autorytarnego systemu władzy”[5]. Ponieważ Kapuściński posługiwał się mową ezopową, w powszechnej opinii Polacy odczytywali utwór reportażysty jako alegorię rządów Edwarda Gierka[6]; interpretację tę Kapuściński niekiedy potwierdzał, niekiedy zaś jej zaprzeczał[7].

Pojawiały się również recenzje krytyczne, choć w Polsce zostały przedrukowane z opóźnieniem. Etiopista Harold G. Marcus stwierdził, że autor książki wykazał się „oczerniającą Etiopczyków rasistowską ignorancją”[8]. Antropolog John Ryle zarzucał Kapuścińskiemu instrumentalne pomijanie niepasujących do tonu powieściowego informacji (przykładowo, cesarz przedstawiany jest jako analfabeta, choć w istocie był erudytą) oraz wykorzystanie wiedzy na temat jednego afrykańskiego kraju do szermowania wnioskami dotyczącymi Afryki jako całości[9]. Marta Okuniewska odczytywała Cesarza jako „uniwersalną opowieść o władzy i sposobach jej działania, od narodzin aż do upadku”[10], zwracając jednak uwagę, iż sposób prezentacji Etiopii przez Kapuścińskiego mógł być interpretowany jako „orientalizacja Innego[11]. Książę Ermias Sahle Syllasje, wnuk cesarza, z rozgoryczeniem twierdził: „Książka ta nie tylko zniszczyła reputację cesarza i naszej rodziny, ale zatruła także współczesną historię Etiopii dla kilku przyszłych pokoleń”[12]. Bartosz Marzec wyrażał wątpliwości, czy książki Kapuścińskiego lepiej nie nazwać powieścią dokumentalną zamiast dziełem literatury faktu[8].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Magdalena Horodecka, Narracja w „Cesarzu” Ryszarda Kapuścińskiego, „Pamiętnik Literacki”, 98 (3), 2007, s. 21.
  2. Maria Horodecka, Narracja w „Cesarzu” Ryszarda Kapuścińskiego, „Pamiętnik Literacki”, 98 (3), 2007, s. 33.
  3. Maria Horodecka, Narracja w „Cesarzu” Ryszarda Kapuścińskiego, „Pamiętnik Literacki”, 98 (3), 2007, s. 29–32.
  4. Maria Horodecka, Narracja w „Cesarzu” Ryszarda Kapuścińskiego, „Pamiętnik Literacki”, 98 (3), 2007, s. 23.
  5. Adrian Stachowski, "Cesarz" na skraju gatunków, „Studia Medioznawcze”, 53 (2), 2013, s. 119.
  6. Maria Horodecka, Narracja w „Cesarzu” Ryszarda Kapuścińskiego, „Pamiętnik Literacki”, 98 (3), 2007, s. 24.
  7. Adrian Stachowski, "Cesarz" na skraju gatunków, „Studia Medioznawcze”, 53 (2), 2013, s. 122–123.
  8. a b Adrian Stachowski, "Cesarz" na skraju gatunków, „Studia Medioznawcze”, 53 (2), 2013, s. 120.
  9. Marta Okuniewska, Mityzująca strategia autorska w "Cesarzu" Ryszarda Kapuścińskiego, „Ruch Literacki”, 58 (5), 2017, s. 519.
  10. Marta Okuniewska, Mityzująca strategia autorska w "Cesarzu" Ryszarda Kapuścińskiego, „Ruch Literacki”, 58 (5), 2017, s. 532.
  11. Marta Okuniewska, Mityzująca strategia autorska w "Cesarzu" Ryszarda Kapuścińskiego, „Ruch Literacki”, 58 (5), 2017, s. 520.
  12. Adrian Stachowski, "Cesarz" na skraju gatunków, „Studia Medioznawcze”, 53 (2), 2013, s. 126.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]