Cezar Cui
Cezar Antonowicz Cui, César Cui (ros. Цезарь Антонович Кюи) (ur. 18 stycznia [6 stycznia st.st] 1835 w Wilnie, zm. 26 marca 1918 w Piotrogrodzie) – kompozytor rosyjski.
Był synem francuskiego oficera, który pozostał w Wilnie po wojnach napoleońskich 1812 roku oraz Polki Julii Gucewicz[1]. Już w okresie nauki w gimnazjum wykazywał talent muzyczny. Pod wpływem dzieł Chopina skomponował mazurek na fortepian. W Wilnie pobierał lekcje muzyki (między innymi u Stanisława Moniuszki).
W roku 1851 rozpoczął studia na petersburskiej Szkole Inżynieryjnej, po czterech latach przeniósł się do Wojskowej Akademii Inżynieryjnej, gdzie do roku 1857 studiował budowę fortyfikacji. Został wykładowcą tej uczelni i w roku 1878 profesorem. W późniejszych latach został awansowany do stopnia generała.
W Sankt Petersburgu poznał kompozytora Miliusza Bałakiriewa. Niezależnie od pracy na uczelni wojskowej, zajmował się twórczością muzyczną.
Był jednym z pięciu członków "potężnej gromadki". Jako krytyk muzyczny najpierw wspierał tę grupę, lecz później odszedł od niej i w krytykach wyrażał się o niej ujemnie. W ostatnich latach życia utracił wzrok.
Jego dorobek to opery, pieśni, suity orkiestrowe i kompozycje fortepianowe[2].
