Charles Fitzpatrick
|
||
 |
||
| Data i miejsce urodzenia | 19 grudnia 1853 Québec |
|
| Data i miejsce śmierci | 17 czerwca 1942 Québec |
|
| Prezes Sądu Najwyższego Kanady | ||
| Okres | od 4 czerwca 1906 do 21 października 1918 |
|
| Poprzednik | Henri Elzéar Taschereau | |
| Następca | Louis Henry Davies | |
| Gubernator porucznik Quebecu | ||
| Okres | od 23 października 1918 do 31 października 1923 |
|
| Poprzednik | Pierre-Évariste Leblanc | |
| Następca | Louis-Philippe Brodeur | |
| Odznaczenia | ||
 |
||
Charles Fitzpatrick (ur. 19 grudnia 1853 w Québecu, zm. 17 czerwca 1942 tamże) – prawnik i polityk kanadyjski działający w końcu XIX i pierwszej połowie XX wieku.
Zarys biografii[edytuj | edytuj kod]
Fitzpatrick jako prawnik dal się poznać jako jedna z największych gwiazd palestry przełomu wieków w Kanadzie. Najważniejszymi jego sprawami były obrona Louisa Riela, oskarżonego o zdradę oraz reprezentowanie Kanady przed sadami brytyjskimi w sporze o rybołówstwie atlantyckim.
Jednocześnie z praktyka prawnicza prowadził działalności polityczna. W latach 1890–1896 zasiadał w Zgromadzeniu narodowym Quebecu, a w latach 1896 do 1906, w Izbie Gmin Parlamentu Kanady. W latach 1902–1906 sprawował funkcje ministra sprawiedliwości w liberalnym rządzie Willfrieda Lauriera. Fitzpatrick miał także udział w dyplomacji Kanady. W 1897 był posłem do Watykanu, gdzie spotkał się z papieżem Leonem XIII szukając poparcia w polubownym rozwiązaniu Kryzysu szkolnego w Manitobie. W 1905 jako przedstawiciel rządu federalnego, był zaangażowany w negocjacje w sprawie utworzenia prowincji Alberta i Saskatchewan.
