Przejdź do zawartości

Cheryl Strayed

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cheryl Strayed
Ilustracja
Cheryl Strayed na Texas Book Festival, 2012
Data i miejsce urodzenia

17 września 1968
Spangler, Pensylwania

Zawód, zajęcie

pisarka, eseistka

Miejsce zamieszkania

Portland, Oregon

Edukacja

University of Minnesota, Uniwersytet Syracuse

Partner

Brian Lindstrom

Strona internetowa

Cheryl Strayed (ur. 17 września 1968) – amerykańska prozaiczka i eseistka.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Strayed urodziła się w Spangler w Pensylwanii jako drugie z trojga dzieci. W wieku pięciu lat przeniosła się wraz z rodziną do Chaska w Minnesocie. Rok później rozwiedli się jej rodzice. W wieku 13 lat przeniosła się z matką, ojczymem i rodzeństwem na wieś Aitkin County.

W 1986 roku Strayed zakończyła naukę w McGregor High School w McGregor. Uczęszczała przez rok na Uniwersytet Świętego Tomasza w St. Paul, po czym przeniosła się na University of Minnesota w Minneapolis, gdzie uzyskała tytuł bakalaureatu. W marcu 1991 jej matka, Bobbi Lambrecht, zmarła nagle na raka płuc w wieku 45 lat. W 2002 roku Strayed uzyskała tytuł magistra sztuk pięknych na Uniwersytecie Syracuse, gdzie studiowała creative writing[1] pod kierunkiem pisarzy George’a Saundersa, Arthura Flowersa, Mary Gaitskill i Mary Caponegro.

W 1999 Cheryl Strayed wyszła za mąż za reżysera filmowego Briana Lindstroma. Mają dwójkę dzieci i mieszkają w Portland[2].

Jest długoletnią działaczką feministyczną, należy do zarządu VIDA: Women in Literary Arts[3], organizacji badającej krytyczne i kulturowe postrzeganie pisarstwa kobiet[4].

Twórczość

[edytuj | edytuj kod]

Strayed współpracowała m.in. z „The Washington Post Magazine”, „The New York Times Magazine”, „Vogue”, „Allure”, „The Missouri Review”, „The Sun Magazine”, „The Best American Essays” i „Creative Nonfiction[3]. Jej prace zostały dwukrotnie wybrane do grona Najlepszych Amerykańskich Esejów (Heroina/e z roku 2000)[5] oraz Love of My Life z 2003 roku[2]. Otrzymała również Pushcart Prize za esej Munro Country, który został pierwotnie opublikowany w „The Missouri Review”[6]. Esej ten jest o liście, który Strayed otrzymała od Alice Munro oraz o wpływie kanadyjskiej pisarki na pisarstwo Strayed[7].

Pierwsza książka Strayed, Torch, została opublikowana w 2006 r. przez wydawnictwo Houghton Mifflin Harcourt. Torch był finalistą Great Lakes Book Award i został wybrany przez „Oregonian” jako jedna z dziesięciu najlepszych książek 2006 autorstwa pisarzy żyjących na północno-zachodnim Pacyfiku. W 2012 Torch został wznowiony przez Vintage Books z nowym wprowadzeniem Strayed.

Jej druga książka, Dzika droga. Jak odnalazłam siebie, jest zapisem szczegółowych wspomnień z przebycia 1100-milowej trasy Pacific Crest Trail z pustyni Mojave do granicy między Oregonem i Waszyngtonem oraz jest opowieścią o osobistych zmaganiach, które zmusiły ją do tej wędrówki[8]. Dzika droga ukazała się w wydawnictwie Alfred A. Knopf w 2012 roku i została przetłumaczona na 28 języków. Książka ta zadebiutowała na 7 miejscu listy bestsellerów New York Timesa, a 15 lipca 2012 dotarła na pierwsze miejsce, na którym utrzymywała się przez siedem kolejnych tygodni[9]. W czerwcu 2012 Oprah Winfrey przyjęła Dziką drogę do swojego klubu książki Oprah’s Book Club 2.0[10]. Reese Witherspoon kupiła prawa do ekranizacji książki jeszcze przed jej publikacją i sama zagrała rolę Strayed[11].

W marcu 2010 rozpoczęła pisanie „Dear Sugar”, rubryki z poradami w internetowym piśmie literackim TheRumpus.net. W lipcu 2012 w wydawnictwie Vintage Books opublikowany został jej zbiór artykułów z „Dear Sugar” jako Tiny Beautiful Things: Advice on Love and Life from Dear Sugar, który zadebiutował na liście bestsellerów New York Timesa na 5. miejscu[12].

Książki

[edytuj | edytuj kod]
  • Torch (2006; 2012).
  • Wild: From Lost to Found on the Pacific Crest Trail (2012, polskie wydanie: Dzika droga. Jak odnalazłam siebie, tłum. Joanna Dziubińska, Znak Literanova 2013).
  • Tiny Beautiful Things: Advice on Love and Life from Dear Sugar (2012).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Rob Enslin, Paperback Writers. [dostęp 2013-06-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-29)].(ang.), Syracuse University: The College of Arts and Sciences. News, 6 listopada 2012, [dostęp: 10 czerwca 2013].
  2. a b Cheryl Strayed, The Love of My Life. [dostęp 2013-06-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-07-05)].(ang.), The Sun Magazine, wrzesień 2002, [dostęp: 10 czerwca 2013].
  3. a b Board of Directors. [dostęp 2013-06-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-01-14)].(ang.), VIDA: Women in Literary Arts, [dostęp: 10 czerwca 2013].
  4. Mission & History. [dostęp 2013-06-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-05-01)].(ang.), VIDA: Women in Literary Arts, [dostęp: 10 czerwca 2013].
  5. Cheryl Strayed, Heroina/e. [dostęp 2013-06-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-16)].(ang.), Cheryl Strayed – strona autorska, [dostęp: 10 czerwca 2013].
  6. Pushed Into Munro Country. [dostęp 2013-06-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-04)].(ang.), The Missouri Review, 5 maja 2010, [dostęp: 10 czerwca 2013].
  7. Cheryl Strayed, Munro Country.(ang.), The Missouri Review, [dostęp: 10 czerwca 2013].
  8. Sara NelsonCheryl Strayed Hikes Her Way Through Heartbreak in Wild.(ang.), Oprah.com, [dostęp: 10 czerwca 2013].
  9. Best Sellers.(ang.), The New York Times, 15 lipca 2012, [dostęp: 10 czerwca 2013].
  10. Winfrey launches „Oprah’s Book Club 2.0".(ang.), cbsnews.com, 1 czerwca 2012, [dostęp: 10 czerwca 2013].
  11. Alison Hallett: Cheryl Strayed’s Wild Optioned by Reese Witherspoon. blogtown.portlandmercury.com, 15 marca 2012. [dostęp 2013-06-10]. (ang.).
  12. Gregory Cowles, Inside the List.(ang.), The New York Times, 20 lipca 2012, [dostęp: 10 czerwca 2013].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]